Drobna szatynka usiadła przy biurku i poprawiwszy okulary w grubej oprawce, sięgnęła po opasłą teczkę, przysuwając ją bliżej siebie. Odchrząknąwszy nacisnęła przycisk dyktafonu.
- Jest jedenastego kwietnia, rok dwa tysiące trzydziesty siódmy. Pojawiły się brakujące informacje i fakty dotyczące Inoue Yuzuhy, który aktualnie zamieszkuje Fukkatsu pod nazwiskiem Raikatsuji. Ale zacznijmy od początku.

AKTA nr 2356

Inoue Yuzuha

Rok 2017

Na świat przychodzi Inoue Yuzuha. Urodzony przedwcześnie, jego serce zatrzymuje się na dokładną minutę, ale na całe szczęście lekarzom udaje się go odratować.
Początkowo rozwój dziecka jest wręcz idealny, jednakże po ukończeniu drugiego roku życia matka zauważa pierwsze niepokojące objawy. Chłopiec prawie w ogóle nie płacze, nie uśmiecha się ani też nie wykazuje innych emocji, które są typowe dla dzieci w jego wieku.
Po wielu tygodniach badań, testów i opinii psychiatryczno-psychologicznych pada diagnoza: osobowość dyssocjalna oraz aleksytymia. Rozpoczyna się leczenie, aby poprawić komfort życia zarówno dziecka, jak i matki.
Ojciec chłopca nie jest znany.

Rok 2025

26.04 na policję trafia zgłoszenie o zaginięciu Inoue Sary oraz jej ośmioletniego syna, Yuzuhy. Kilka dni później policja znajduje porzucony samochód należący do wyżej wspomnianej kobiety. Po właścicielce i jej dziecku nie ma żadnego śladu. Rozpoczynają się intensywne poszukiwania, niestety, po prawie miesiącu sprawa zostaje zaklasyfikowana jako nierozwiązana z powodu braku jakichkolwiek śladów. Sara oraz Yuzuha Inoue trafiają do oficjalnego rejestru osób zaginionych.

Rok 2027

Tokijska policja wreszcie trafia na ślad seryjnego mordercy, który terroryzował Japonię od przeszło dziesięciu lat. Makino Miurze, znanemu pod pseudonimem Lalkarz, przypisuje się morderstwo ponad setki osób, głównie kobiet oraz dzieci. Mężczyzna popełnia samobójstwo poprzez zażycie cyjanku w chwili, kiedy policjanci wkraczają do środka. Na miejscu dokonują makabrycznego odkrycia. Zarówno w przeróżnych zakątkach domu, jak i w piwnicy oraz strychu odnajdują powykręcane w agonii manekiny pozszywane z części ciała należących do różnych osób.
Jednakże wśród tego okrucieństwa, policjanci znajdują coś jeszcze, a raczej kogo - małego chłopca, o drobnej i wychudzonej posturze. Jego ciało pokrywają liczne zadrapania, blizny i głębokie rany. Zarówno stare, jak i świeże. Dziecko nie wykazuje żadnych cech stresu, wydaje się być jedynie zdezorientowane. Dziesięcioletni Inoue Yuzuha trafia do dziecięcego szpitala psychiatrycznego w Tokio na obserwację.

Rok 2029

Dwustoletni Inoue opuszcza mury szpitalne jako "zresocjalizowany" i trafia do swojej pierwszej rodziny zastępczej. Niestety, bardzo szybko zostaje oddany, bo zaledwie po czterech miesiącach. Powód? Problemy społeczne, brak przyswajalności, wycofanie, agresja. Yuzuha trafia do kolejnej rodziny, ale i tak nie zabawia zbyt długo. Pod koniec roku jego domem zostaje Dom Dziecka w Tokio.

Rok 2030

Kolejna rodzina adoptuje chłopca. Tym razem dochodzi do tragedii. Trzynastoletni chłopiec wciąga swojego młodszego, przybranego trzynastoletniego brata do basenu i tam próbuje go utopić. Interweniował zaniepokojony krzykiem ojciec. Na pytanie dlaczego to zrobił, Yuzuha odpowiada: "Bo źle patrzyło mu z oczu".
Sąd rodzinny uznaje Yuzuhę za niedostosowanego do życia w społeczeństwie i wysyła go ponownie do szpitala psychiatrycznego. Tym razem na trzy lata.

Rok 2033

W tym czasie zostaje odnaleziona daleka rodzina chłopca ze strony matki. Po wielu rozmowach Yuzuha zostaje zaadoptowany, ponownie, tuż po opuszczeniu szpitala psychiatrycznego. Tym razem wydaje się nie sprawiać jakichkolwiek kłopotów. Po roku przyjmuje nowe nazwisko po rodzinie, Raikatsuji. Chłopiec jest pod ciągłym dozorem lekarza psychiatrii, psychoterapeuty oraz na silnych lekach.
Zdaje się być blisko związany z nową siostrą, Maurą.

Rok 2037

Po przeprowadzeniu się do Fukkatsu wraz z siostrą podejmuje się pracy w zakładzie pogrzebowym jako balsamista.
Nie odnotowano żadnych nowych odstępstw od norm społeczeństwa.
Wciąż wymaga stałej opieki psychiatrycznej.


Kobieta westchnęła, zamykając opasłe akta chłopca i wyłączyła przycisk w dyktafonie. Zapadła długa i nieprzerywana cisza.