05 | Grupy

W Fukkatsu wyróżniają się cztery główne organizacje, którymi są: jednostka militarna Tsunami, klan Minamoto, gang Shingetsu oraz grupa Kyoken. Każda z nich zagarnęła dla siebie konkretny fragment miasta, jednocześnie tocząc walkę o dalsze wpływy. Wszystkie cztery są świadome istnienia duchów i istot nadprzyrodzonych.

Na chwilę obecną są to jedyne grupy grywalne, ale nie można zapominać, że poza nimi jest szereg innych stowarzyszeń, frakcji i organizacji, które działają w Fukkatsu - legalnie bądź nie. Nie mają jednak takiego znaczenia i nie stanowią głównej siły napędowej fabuły. Ponadto organizacje NPC nie wiedzą o świecie nadprzyrodzonym.

Główne grupy dostosowały się zaś do zasad, dlatego każda z nich ma dwa oblicza. Warstwę zewnętrzną, czyli przykrywkę, pod którą funkcjonują w Utsushiyo - świecie ludzi (np. Tsunami działa jako jednostka militarna) oraz wewnętrzną, czyli ich prawdziwe zadanie i stosunek wobec yūrei, yōkai i kami (np. Tsunami składa się z egzorcystów, mających za zadanie wytępienie duchów i demonów).

Na pytanie: "dlaczego grupy nie ujawnią istnienia Kakuriyo?" nie ma jednoznacznej odpowiedzi, choć wszystko wskazuje na to, że kluczowym powodem jest brak argumentów, które mogłyby potwierdzić wystosowaną tezę.

Każda z organizacji zdaje sobie sprawę z tego, jak wielki chaos i zaprzeczenie wywołałaby informacja o istnieniu bytów pozaziemskich. Nawet gdyby któraś z grup postanowiła wybić się przed szereg, miałaby wystarczająco dużo kłopotów z dowodami. Ludzie musieliby nie tylko przyjąć do wiadomości fakt, że duchy i potwory z miejskich legend to nie wytwór wybujałej wyobraźni, ale zaakceptować, że aż do własnej śmierci mogą jedynie "wierzyć na słowo". Bądźmy szczerzy: jakie społeczeństwo przystałoby bezproblemowo na taką wersję?

Grupa	stosunek do innych grup	stosunek do Kakuriyo	moderator
Tsunami	klan Minamoto - neutralny Shingetsu - negatywny Kyoken - neutralny	negatywny (wrogi)	Nakashima Yosuke
klan Minamoto	Tsunami - neutralny Shingetsu - negatywny Kyoken - neutralny	pozytywny (szacunek)	Seiwa-Genji Enma
Shingetsu	Tsunami - negatywny klan Minamoto - negatywny Kyoken - neutralny	negatywny (despotyzm)	Ye Lian
Kyoken	Tsunami - neutralny klan Minamoto - neutralny Shingetsu - neutralny	neutralny	Warui Shin'ya

Nawet wśród schludnie ubranej społeczności wyróżniają się białe mundury przeznaczone dla czołowego oddziału oraz czarne zarezerwowane dla pozostałych trzech - w obu przypadkach na tkaninie dostrzega się czerwone elementy. Każda z tych barw kojarzona jest w symbolice pozytywnie, co przedstawiciele innych jednostek komentują z bezwzględną ironią. Tsunami, nawet mimo diabelskiej skuteczności, traktowani są z wyczuwalną rezerwą, po kątach określani jako "dziwacy" i "aroganci". Dało to początek wiecznym konfliktom wewnętrznym, tłamszonym wprawdzie w zarodku, ale odradzającym się jak feniks.

Powodem wytyków "kolegów po fachu" jest przede wszystkim brak zrozumienia. Tsunami rządzi się własnymi prawami, nie do końca podlegając pozostałym przyjętym regulaminom. Stało się normą, w której odmawiają podjęcia się zadań z racji - jak twierdzą - "zbyt niskiej wagi". Innym razem sami palą się do wkroczenia w akcję, choć sprawa wydaje się nieistotna. Ogrom irracjonalnych motywów, jaka nimi kieruje, to jeden z powodów, dla którego istnienie oddziału poddawane jest stałym próbom.

Załoga Tsunami odznacza się jednak wystarczającą dyscypliną, aby nie podżegać do dalszych sporów. Zdają sobie sprawę z wagi ich funkcji, a jednocześnie wraz z wstąpieniem w szeregi oddziału zgodzili się, by utrzymać istnienie demonów i bóstw w ścisłej tajemnicy. Dało im to solidne podłoże do akcji zbrojnych, dzięki którym mogą wykonywać zlecenia, podlegającym ich prawdziwej idei, nie rzucając się przy tym niepotrzebnie w oczy.

Wielu zazdrości im także spersonalizowanych broni, będących ewidentną chlubą. Jedynie członkowie Tsunami znają genezę powstania ich oręża - każda została w pełni dostosowana do właściciela i traktowana jest jak wizytówka. Posiada na powierzchni wyrytą nazwę grupy zapisaną w kanji oraz imię i nazwisko posiadacza. Członkowie Tsunami wałęsają się też po mieście w nieujętych w żadnym grafiku patrolach.

Poza dokładnie dobranym do charakteru i fizyczności orężem oddział posiada procedurę, z którą zapoznawani są już bezpośrednio po okresie rekrutacji. Przyjęcie broni to pierwszy etap. Drugim jest stworzenie następnego napisu, tworzonego na powierzchni pierwszego, obejmującego nazwę grupy. W skład tuszu, którym posługują się podczas etapu drugiego, wchodzi między innymi krew jaka krąży po wnętrzu Jubokko, drzewa-yokai rosnącego na dawnych polach bitwej. Tusz ten widoczny jest jedynie dla medium.

	podstawowe dane
dowódca	Kojiro Asahura (NPC)
siedziba	Ze względu na specyfikę, ich główna siedziba znajduje się w wysokich strefach gór Yakkari, jednak zawsze przynajmniej jeden oddział stacjonuje w Fukkatsu, najczęściej blisko centrum lub w wojskowym garnizonie Haiiro Chiku, gdzie posiadają oddzielne kwatery.
rekrutacja	Senkenshe. Ludzie, pod warunkiem przejścia niebezpiecznego procesu inauguracji (przymusowej zmiany z człowieka na medium).
stosunek do Kakuriyo	Negatywny. Głównym celem jednostki Tsunami jest eliminacja istot nadprzyrodzonych.
stosunek mieszkańców do Tsunami	Pozytywny i naznaczony szacunkiem w przypadku obywateli, jeżeli chodzi o żołnierzy jednostek innych niż Tsunami zazwyczaj negatywny, często motywowany niechęcią lub strachem.
specyfikacja	Charakterystyczne umundurowanie (białe dla oddziału IV, czarne dla pozostałych); personalizowana broń (umożliwiająca zranienie istot nadprzyrodzonych nawet wtedy, gdy znajdują się w Kakuriyo).

Członkowie Tsunami znają prawdę. Założycielem grupy był Haguri Chōbei

×

Opis wkrótce.

, zwany Jednookim Haguri, pogromcą wściekłych psów. Jednostka powstała w roku 1953, cztery lata po śmierci córki Haguriego, która zginęła z rąk yokai. Początkowe wystąpienia mężczyzny o przyzwolenie na dokonywanie działań zbrojnych wedle własnych standardów były skrupulatnie odrzucane. Jego niesubordynacja opłaciła się jednak, gdy kolejny niewyjaśniony przypadek został rozwikłany jak ręką odjął. Chōbei okazał się jedyną osobą zdolną rozwiązać niewytłumaczalne dotychczas "kradzieże" koni i bydła. Zachował w sekrecie motyw walki z demonem, ubierając całe wydarzenie w przystępną opowiastkę - wszystko po to, aby nie podważono jego poczytalności.

Członkowie Tsunami na samym wstępie zapoznawani są z historią o tym, jak Jednooki Haguri pokonał onikumę - niedźwiedziego demona - zapewniając miastu spokój. Dało to przychylność przełożonych i zapoczątkowało utworzenie specjalistycznej jednostki, na której czele stanął. Formalnie miała ona działać wyłącznie pod wodzą Chōbeia, jednak skuteczność, jaką zaczęli odznaczać się osobiście dobierani do drużyny członkowie, utrwaliła fundamenty, na których obecnie opiera się zespół.

Nic dziwnego. Aktualnie są jedynym zorganizowanym oddziałem, zajmującym profesjonalnie egzorcyzmami. Choć zobowiązuje ich zachowanie w tajemnicy tego, czym rzeczywiście parają się na co dzień, ich trening, wiedza i metody pozostają najskuteczniejszą walką z yurei, demonami i innymi złymi bytami nawiedzającymi Fukkatsu.

główny cel

eliminacja istot z Kakuryo

Specjalistyczna jednostka wojskowa znana z aury tajemnicy, jaka ją otacza. Charakteryzuje się sumą czterech oddziałów, każdy składa się z dowódcy oraz trójki członków mu podległych. Ze względu na niezbyt pozytywne skojarzenia związane z liczbą "4"

×

Liczba 4 w Japonii uznawana jest za zły omen. Czwórka to "四" - znak ten można czytać na dwa sposoby: jon i shi. "Shi" w kanji zapisuje się jako "死", co oznacza śmierć.

mało kto traktuje Tsunami jako cel swojej zawodowej, wojskowej ścieżki.

Początkowo grupa nie tyle nie cieszyła się uznaniem, co w ogóle nie zdawano sobie sprawy z jej istnienia. Do teraz moment założenia Tsunami pozostaje niesprecyzowany, nawet wśród wieloletnich czy wysoko postawionych żołnierzy. Mieszkańcy Fukkatsu lubią zresztą plotki. Jedna z nich głosi, że grupa działa od niepamiętnych czasów, ale aż do wycieków informacji, nagłośnionych przez zaginioną w 2012 roku Hitsumoto Takashi

×

Była 22-letnią, wysoko aspirującą reporterką, zaangażowaną także w pisanie artykułów do lokalnego magazynu detektywistycznego "Sasayaki". Słynęła z błyskawicznie przekazywanych informacji, które publikowała równolegle na swoim blogu i mimo młodego wieku, prędko zaskarbiła sobie uznanie mieszkańców miasta. Strona zyskała rozgłos, gdy po jednym z wpisów na temat rzekomych eksperymentów rządowych Hitsumoto Takashi gwałtownie wycofała się z życia publicznego. W 2012 roku Fukkatsu wrzało od plotek odnośnie tajemniczych zaginięć. Spekulowano, że Hitsumoto podzieliła los poprzedników, stając się jedną z ofiar seryjnego mordercy grasującego w mieście w latach 2010-2012.

Wiadomo, że z jej mieszkania nie zniknęły żadne przedmioty. Znaleziono w nim rzeczy osobiste, w tym dowód tożsamości i prawo jazdy. Policja zakładała ucieczkę, jednak rodzina zaginionej stanowczo przeczyła tezie. Twierdzili, że Hitsumoto podjęła się ryzykownej walki o prawdę z japońskimi siłami zbrojnymi, pozostawała jednak zbywana, a jej próby nagłośnienia sprawy paliły się na panewce. Jedynie siostrze przyznała się, że "znalazła coś dziwnego" i "zamierza to sprawdzić". W nocy poprzedzającej rozmowę z siostrą wyszła z miejsca zamieszkania i nikt więcej jej nie widział.

, nikt prędzej o Tsunami nie słyszał. Mimo usilnych prób młodej reporterki zabrakło dowodów na rzekome powiązanie oddziału z przestępczym środowiskiem. Inna pogłoska zakłada, że grupa jest nowa i dlatego dopiero zyskuje rozgłos. Historie mnożą się wraz z rozwojem sieci konfliktów w mieście, a granica między prawdą a kłamstwem zatarła się wraz ze wzrostem ich sumy.

Tsunami stało się prędko tajemnicą poliszynela. Istnienie jednostki zostało uwierzytelnione dopiero w roku 2021, pod koniec listopada i to właśnie ten okres datuje się na faktyczne rozpoczęcie ich działalności. Po dziś dzień jednak grupa traktowana jest jak niewygodny sekret, o którym nie można wspominać na głos. Stała się synonimem dziwności i odrębności. Ta marginalizacja sprawiła, że mało kto pragnie wstąpić w jej szeregi, a członkowie zwerbowani do drużyn sieją postrach, niesmak i sceptycyzm nawet wśród wysokich rangą wojskowych. Ich charakterystyczne mundury, w towarzystwie różnorakich broni, stanowią główny temat plotek w garnizonach.

Jedno jest jednak pewne: tam, gdzie nie zaradzą najlepsi specjaliści, wysłanie Tsunami rozwiąże sprawę.

Tsunami wyróżnia się ścisłym warunkiem: oddziałów jednostki jest czwórka, a każdy z nich posiada po czterech żołnierzy. Dopiero śmierć któregoś z nich wiąże się z możliwością werbunku, zawsze w ramach uzupełnienia. Na ogół taka rezerwa pojawiała się "znikąd", choć zanotowano przypadki osób, które od lat starały się dostać w szeregi grupy - czasami z pozytywnym wynikiem.

Zwłaszcza wśród innych wojskowych krążą jednak plotki o makabrycznym etapie, jaki czeka potencjalnego rekruta. Zbyt wiele razy dostrzegało się świeżaka, który w ekscytacji krążył wokół Shiroi Seifuku, by parę dni później usłyszeć o jego irracjonalnie nagłym zaginięciu. Dało to początek wielu nieudowodnionym szeptankom o śmiertelnie wysokim poziomie testu.

W rzeczywistości egzamin faktycznie dotyczy śmierci. Często osobą werbowaną jest ten, który doświadczył zbyt wielu niemożliwych do wytłumaczenia zdarzeń, jednak trafiały się wyjątki w postaci twardo stąpających po ziemi racjonalistów. Bez względu na charakter czy wiarę, końcowym stadium rekrutacji jest poddanie człowieka niebezpiecznej procedurze obejmującej wpierw uśmiercenie, a później wznowienie funkcji życiowych. Najczęstszą metodą jest utopienie rekrutowanego, który w następnym momencie oddawany jest w ręce medyków Tsunami. Wybudzeni, którzy stali się senkenshą, zostają wcieleni w oddział.

Nad resztą niech bogowie się już pochylą.

Shiroi Seifuku (Białe Mundury), na których czele stoi Kojiro Asahura, będący synem Kojiro Batsuyi, prawej ręki i najlepszego przyjaciela Jednookiego Haguriego, to czołowy oddział. Mówi się, że Asahura zna wszystkie sekrety założyciela Tsunami, o których miał się dowiedzieć bezpośrednio od swojego ojca.

Shiroi Seifuku to oddział IV, który jest oddziałem głównym - podlegają mu pozostałe trzy. Najczęściej stacjonuje w siedzibie głównej, skąd dowodzi pozostałymi egzorcystami, rozplanowując ich udział na mapie Fukkatsu. Tam jednak, gdzie sytuacja się zaognia, zjawiają się osobiście. Są najpotężniejszymi jednostkami zbrojnymi sprzeciwiającymi się siłom nadprzyrodzonym.













Uwaga! Ze względu na specyfikę grupy liczba miejsc jej członków jest na ten moment ograniczona. Można do niej dołączyć fabularnie bądź z poziomu Karty Postaci. Przynależność do Shiroi Seifuku jest także możliwa, ale jedynie drogą fabularną.












Wsparcie to jednostki, które formalnie nie należą do Tsunami, ale ściśle z nimi współpracują. Zapewniają im pomoc medyczną, informacyjną, zaopatrzeniową, zbrojową lub inną. W większej mierze są to medium, którzy nie zdecydowali się na pójście ścieżką żołnierza: nie czują się więc w obowiązku, by bezpośrednio stawiać w szranki z nadprzyrodzonymi przeciwnikami. Ich walka odbywa się od strony zaplecza.

Zważywszy na historię klanu Minamoto, nie ma co się dziwić, iż grupa ta stawia na tradycyjność. Są dumni ze swego pochodzenia, niejednokrotnie przechwalając się czystością krwi, co nakłada się z ich wyniosłością oraz arogancją. Uważają się bowiem za lepszych od przeciętnych Japończyków, którzy dali się otumanić nowoczesności, zapominając tym samym o historii, którą powinno się kultywować. Zajmują się głównie kulturą oraz polityką.

Na przestrzeni lat klan Minamoto "wchłonął" pozostałości po yakuzie, których sposób działania oraz niektóre cechy charakterystyczne można zaobserwować wśród ich członków, jak chociażby przymus tatuowania ciała metodą handpoke czy też sposób karania osób, które im podpadły. W tym przypadku wykazują się pomysłowością, gdyż wydłubują swoim ofiarom oczy oraz odcinają język. Prawda jest taka, że w mieście wszyscy wiedzą czyja to robota, ale nikt nigdy nie złapał ich na gorącym uczynku, a brak wszelakich dowodów sprawił, że trudno oficjalnie oskarżyć klan Minamoto o morderstwa, zwłaszcza, że grupa posiada nie tylko pieniądze, ale również ogromne wpływy polityczne.

Styl ich walki nie jest chaotyczny jak w przypadku Shingetsu i Kyoken. Działają raczej po cichu i z ukrycia, a główną broń stanowią wszelakiego rodzaju tradycyjne ostrza, katany czy rzadko bronie palne. Ubrania są raczej stonowane i składają się albo ze zwykłych, acz dobrych jakościowo garniturów bądź utrzymanych w ciemniejszych barwach kimon. Jednakże najbardziej rzucającym się w oczy elementem jest zdecydowanie maska, którą każdy z członków klanu Minamoto posiada. Jest to tradycyjna, japońska maska ze zwierzęcym tematem przewodnim jak lisy, psy, koty czy nawet tengu. Maski są zazwyczaj białe bądź czarne ozdobione czerwonymi elementami.

Każdy członek klanu ze względu na swą przynależność do grupy ma odpowiednio wykonany tatuaż (dotyczy głównie mężczyzn, choć zdarza się on również u kobiet).

Klan Minamoto od zarania dziejów jest prowadzony przez osobę, która jest w stanie widzieć yokai. Uważają, że w ten sposób mogą znaleźć się bliżej tradycji i harmonii, gdzie żyją w zgodzie z demonami. Dlatego też obowiązkiem jest, aby każdy kolejny następca został medium. Bez znaczenia czy odbędzie się to drogą naturalną czy też poprzez rytuał Mizu no gishiki. Warto wspomnieć, iż główna siedziba klanu jest strzeżona przez dwa yokai - dwa lwy chińskie, zwane również psami Foo. Oprócz nich można zobaczyć wiele pomniejszych, nic nie znaczących demonów oraz tsukomogami. Mówi się, że to właśnie z ich klanu wywodził się Abe no Seimei.

Aktualnie pozostają w zimnej wojnie z grupą Shingetsu, gdzie wystarczy zaledwie iskra, aby wybuchł konflikt. Co ciekawe, na ten moment wspierają oddział Tsunami uważając, że to co robią, jest dobre dla utrzymania balansu w mieście.

Ich symbolem jest mon klanu Minamoto.

	podstawowe dane
dowódca	Seiwa-Genji Masashi (NPC)
data założenia	???
siedziba	Klan Minamoto ma swą główną siedzibę Asakurze, która choć z pewnością jest nowoczesna, to wciąż przypomina tradycyjną Japonię. Wbrew pozorom połączenie ze sobą dwóch skrajnych epok dało ostatecznie ładny i zgrabny produkt, który nie tylko cieszy oko, zwłaszcza ogrodem, ale również jest komfortowy i wygodny. Można tutaj spotkać wiele ulicznych barów z dobrym jedzeniem, małych ołtarzy poświęconych yōkai, bram torii czy też samych posągów japońskich demonów.
rekrutacja	Ludzie. Senkenshe. Yurei.
stosunek do Kakuriyo	Pozytywny, odnoszący się z wielkim szacunkiem. Członkowie klanu traktują kami i yokai jak wyższe formy, którym należy się odpowiednie uznanie. Zachowują zwykle przyjazne relacje.
stosunek mieszkańców do klanu Minamoto	Umiarkowanie pozytywny. Większość traktuje członków Minamoto z pewnym przymrużeniem oka, część zachwala ich konsekwentne dążenie do zachowania tradycji, znajdą się jednak i tacy, którym widok dystyngowanych przedstawicieli grupy nóż w kieszeni otwiera - zachowują się wobec nich prześmiewczo lub wrogo.
stosunek Minamoto do Tsunami	Neutralny, skłaniający się ku pozytywnemu. Obie grupy bardzo często współpracują ze sobą, choć ich spostrzeżenia na temat yokai i yurei nieco się różnią.
stosunek Minamoto do Shingetsu	Negatywny. Od pięciu lat są w stanie zimnej wojny za sprawą pewnego incydentu.
stosunek Minamoto do Kyoken	Neutralny, choć bliżej im do negatywnego. Klan traktuje ludzi ze slumsów jak gorszy sort i woli trzymać się od nich z daleka. Dopóki jednak nie będą wchodzić im w drogę, samo Minamoto nie zamierza ingerować w ich sprawy.
specyfikacja	Tatuaże kwalifikujące do danej rodziny. Mitologiczne, japońskie maski o charakterze zwierzęcym. Bardzo duży nacisk na kultywowanie tradycji oraz kultury kraju (uczestnictwo w obrzędach, świętach, nauka sztuk walki, strzelania z łuku, szlifowanie kaligrafii itp.).

Kultywują tradycyjność, a co za tym idzie - traktowania yurei jako elementu ewolucji, dlatego też ich stosunki z Shingetsu są niezwykle napięte. Uważają, że życie w harmonii z youkai, tak, jak to było w dawnych latach, powinno pozostać nienaruszone. A wszelakie katastrofy globalne, które dotknęły i dotykały świat są konsekwencją zerwania balansu między życiem a śmiercią.

Jednakże zaskakujące jest to, że od wielu pokoleń w klanie Minamoto wręcz "hoduje się" egzorcystów. Tradycją jest, że każda głowa klanu jest zobowiązana zapewnić ciągłość zarówno czystej krwi, jak posiadanie minimum jednego, silnego medium w rodzinie. Rola ta przypada zawsze przyszłemu następcy głowy rodziny. Jak wiadomo, tylko nieliczny procent ludzkości rodzi się z "darem", zdecydowana większość musi wpierw umrzeć, by móc widzieć yurei oraz youkai tuż po powrocie do żywych. Sposób na ów problem rodzina znalazła już w połowie XVIII wieku.

Mizu no gishiki (水の儀式) to specjalny rytuał polegający na tym, że wybrany członek rodziny (w tym przypadku przyszła głowa klanu) na oczach zgromadzonego całego klanu zostaje utopiony w ensui (塩水), słonej wodzie, a następnie reanimowany przez lekarza familii. Oczywiście przywrócenie funkcji życiowych nie zawsze jest możliwe (a takie sytuacje nie są rzadkością), dlatego też głowa klanu jest zobowiązana do posiadania minimum dwójki dzieci.

Po sukcesywnym rytuale następuje kolejny etap. Plecy dziecka zostają pokryte irezumi, czyli tradycyjnym, japońskim tatuażem na wzór yakuzy wykonanym bolesną metodą handpoke. Po skończeniu chłopiec zostaje pełnoprawnym następcą głowy klanu.

Minamoto kieruje się dość konserwatywnymi zasadami, choć z biegiem lat i oni zaczęli nieco odbiegać od tradycji. I choć kobieta wciąż musi być podporządkowana mężczyźnie w tej patriarchalnej grupie, to jednak może podjąć naukę oraz usamodzielnić się zamieszkując samej, lecz pozostając wciąż w dzielnicy kontrolowanej przez Minamoto. Nie zmienia to jednak faktu, że głową klanu może zostać jedynie mężczyzna i do tego wywodzący się z głównego rdzenia klanu - Seiwa Genji.

główny cel

Utrzymanie balansu między światem żywych a Kakuriyo. Odprawianie rytuałów oczyszczenia, egzorcyzmów, jak i eliminacji niewygodnych ludzi, którzy zakłóciliby balans. Ponadto chcą poznać prawdę na temat Seiwa-Genji Sayi, uwolnić jej ducha i pozbyć się Shingetsu z Fukkatsu.

Wszystko zaczęło się w 2032 roku kiedy córka Masashiego, Saya, zakochała się w ówczesnym przywódcy grupy Shingetsu. Biorąc pod uwagę fakt, że dziewczyna była zaręczona z wybranym mężczyzną przez samego Masashiego, a na domiar złego wywodziła się z prostej linii Seiwa, nie miała prawa do tak zakazanego owocu. Kiedy kobieta otwarcie zbuntowała się prawom, jakie panowały w klanie, a następnie poniosła okrutne konsekwencje, postanowiła uciec z Asakury wprost do ukochanego. Decyzja, którą podjęła, wydawać się mogła tragiczna, i taka też była, ale w jej oczach z pewnością jedyna. Popełniła samobójstwo, usilnie prosząc o powrót jako yurei, by zawrzeć kontrakt z Kamio. Minamoto nie zna szczegółów ze sprawy, ale wierzy, że Shingetsu zamordowało Sayę, a następnie więzi po dzień dzisiejszy jej ducha. Niestety, na ten moment nie mają żadnych dowodów i nie mogą działać oficjalnie.

Klan Minamoto zdominował japoński rząd i dwór cesarski w XII i XIII wieku n.e, a owe nazwisko zostało podarowane przez Cesarza Seiwę swym dzieciom, aby uhonorować ich pochodzenie z Rodziny Cesarskiej. Późniejsi cesarzowie kontynuowali tę "tradycję", nadając tytuł również tym swoim potomkom, którym nie było dane objąć tronu, dzięki czemu klan stopniowo rozrastał się, aż wreszcie należało do niego dwadzieścia jeden rodzin, choć niewątpliwie to właśnie rodzina Seiwa-Genji jest uważana za główny nurt klanu Minamoto ze względu na prostą linię wywodzącą się od samego cesarza Seiwy. Warto też wspomnieć, że to właśnie z tego klanu pochodzi pierwszy szogun.

Klan Minamoto kultywuje swoje wartości i tradycje, co niejednokrotnie podkreślają przy każdej możliwej sytuacji. Członkowie rodziny są niezwykle dumni, nawet nieco surowi i z zewnątrz wydawać się mogą chłodni oraz obojętni na losy innych. Być może jest w tym sporo prawdy, jednakże cenią sobie rodzinę i jej dobro stawiają ponad wszystko. Są lojalni, ale przy tym okrutni dla osób spoza ich własnego kręgu, niejednokrotnie trzymając dystans, nie dopuszczając do swojej rodziny ludzi innej narodowości, aniżeli japońskiej. To też obrazuje ich homogeniczność, a nawet pewien stopień rasizmu w stosunku do cudzoziemców.

Wiele osób z Minamoto pracuje w instytucjach kulturalnych, promując tym samym japońską kulturę na terenie kraju, ale również poza jego granicami. Ponadto są silnie zaangażowani w sprawy polityczne i wielu członków klanu sprawuje funkcje na wysokich szczeblach władzy.

Klan Minamoto dzieli się na główny rdzeń (Seiwa-Genji), z którego rodzą się następcy głowy klanu oraz kilka pomniejszych rodzin, które zdecydowanie podlegają Seiwa-Genji.













Oprócz powyższych rodzin w skład klanu wchodzi kilka innych jak Murakami-Genji, Yōzei-Genji czy też Ninmyō-Genji. Jednakże na ten moment nie są grywalne.

Shingetsu to grupa przestępcza, która pod nowymi rządami Tairy stała się o wiele groźniejsza niż kiedykolwiek wcześniej. Mężczyzna rządzi bowiem żelazną ręką, nie tolerując niesubordynacji, tchórzostwa oraz słabości. Od każdego członka grupy wymagane są przede wszystkim posłuszeństwo, odwaga i gotowość poświęcenia własnego życia.

Ich sposób walki określany jest jako spontaniczny oraz okrutny. Shingetsu na ten moment jest najliczniejszym gangiem, który przyciągnął w swe szeregi głównie psychopatów lubujących się w przemocy oraz brutalności. Każda słabsza jednostka jest eliminowana bądź sprowadzana do poziomu uległego sługi. Członkowie gangu nie podporządkowują się władzy ani mieszkańcom miasta. I choć w głównej mierze szeregi gangu stanowią medium  oraz yūrei, to spotkać w niej można również zwykłych ludzi. Nie szanują jednak ich potencjału - uważają, że jeżeli nie widzą świata Kakuriyo, nie są w stanie w pełni wykorzystywać mocy duchów. Stanowią przede wszystkim "siłę militarną" bądź wykonują bardziej przyziemne obowiązki, jak ma się to w przypadku medyków. Inaczej - członkowie najniższego szczebla.

Głównym orężem rebeliantów są technologicznie ulepszone bronie, m.in. wszelakie kije bejsbolowe, ostrza czy noże. Nie stronią również od broni palnej oraz innych, wymyślnych przedmiotów, których zadaniem jest jedno — zadać jak największy ból. Do tego każdy z członków posiada obowiązkowo neonową maskę, której głównym celem jest ukrycie tożsamości przed mieszkańcami miasta. Osoby w Shingetsu posługują się pseudonimami. Nie ujawniają swoich godności.

Symbolem grupy jest słońce, w którym ujęto sierp księżyca.

	podstawowe dane
dowódca	Taira (NPC)
data powstania	2031 rok. Nowe Shingetsu - 2033.
siedziba	Karafuruna Chiku znajduje się w zachodniej części miasta i jest pod władzą Shingetsu. To tutaj bez problemu każdy mieszkaniec miasta może zakupić wszelakie używki albo skorzystać z usług pań bądź panów zamieszkujących czerwoną strefę. Dzielnica w dzień wydaje się opieszała. Budzi się w nocy, rozbłyskując kolorowymi neonami i hologramami, kuszącymi, by skorzystać z wielu barów oraz kasyn, jakie się tu znajdują. Wśród nich jest jeden szczególny klub - Tsuki, to tutaj gang ma swoją główną siedzibę.
rekrutacja	Ludzie. Senkenshe. Yurei.
stosunek do Kakuriyo	Negatywny, określany często jako "despotyczny". Najwyżsi szczeblem w gangu nadają bestialskie zasady dotyczące traktowania yurei - w gangu utarło się przeświadczenie, że senkensha znajduje się ponad istotami Kakuriyo, a ponieważ te istoty z własnej woli wtargnęły do nieswojego świata, zmuszone są do podporządkowania się. Duchy traktowane są zatem jako tania siła armatnia. Podobnie jak zwykli ludzie.
stosunek mieszkańców do Shingetsu	Negatywny, bardzo ostrożny. Ludzie określają ich potworami i bandytami - Karafuruna, zwłaszcza po zmroku, przez porządnych obywateli omijana jest szerokim łukiem.
stosunek Shingetsu do Tsunami	Negatywny. Wypowiadają im otwartą wojnę, zupełnie nie zgadzając się z ich sposobem działania, co niejednokrotnie przekłada się na umyślne uprzykrzanie pracy jednostce specjalnej. Eliminowanie przez Tsunami yurei (które Shingetsu pozyskują dla własnych celów) podpuszczają często gang do postawienia się w ich obronie, co w oczach nieświadomych dusz, może uchodzić za przejaw troski o ich istnienie. Najczęściej jednak wyciągnięcie pozornie pomocnej dłoni, owocuje niekorzystną pułapką kontraktu.
stosunek Shingetsu do klanu Minamoto	Negatywny. Nie da się ukryć, że obydwie te grupy nie pałają do siebie sympatią. I choć do tej pory żadne z nich nie stało w epicentrum wydarzeń mogących zaognić między nimi - i tak już skomplikowaną - relację, wydaje się, że to obecny przywódca Shingetsu, Taira, podjudza członków grupy do szkód mających miejsce na terenach Asakury. Najczęściej można natknąć się tam na pozostawione graffiti na zabytkowych murach lub wandalizm pomniejszych miejsc, w tym niektórych kaplic.
stosunek Shingetsu do Kyoken	Neutralny. O tej grupie nie mają szczególnego zdania. Nigdy nie wnikały między ich członkami zatargi, a żadna osoba z tamtejszych jednostek nigdy tez nie podpadła Shingetsu. Możliwe, że to z powodu iż sam gang nie zapuszcza się w dzielnice Nanashi. Informacje na temat działających tam Kyoken są szczątkowe, bardziej zasłyszane w formie plotek przekazywanych z ust do ust..
specyfikacja	Neonowe maski z dowolnymi motywami. Technologicznie ulepszone bronie (zwykle kojarzone z ulicznymi gangami). Członkowie Shingetsu charakteryzują się nieprzeciętną brutalnością.

Gang został założony w 2031 roku przez Takeru Kamio, znanego pod pseudonimem Raiden. Prawie czterdziestoletni wtedy mężczyzna odszedł z jednostki specjalnej Tsunami po tym, jak otwarcie zaczął się buntować z polityką grupy i założył swoją własną, zwaną po dzień dzisiejszy Shingetsu.

Ich głównym celem od samego początku było przeciwstawienie się władzy, szczególnie ze względu na fakt eliminowania yūrei oraz yōkai. Kamio uważał, że ludzkość powinna poddać się zbawiennej ewolucji i pozwolić, aby każdy mógł zawrzeć kontrakt z umarłymi, dzięki któremu byłby w stanie otrzymać dary, jakim są moce. "Świat idzie do przodu, a my cofamy się w ewolucji. Dokąd to nas zaprowadzi? Do naszego własnego unicestwienia!", mawiał wielokrotnie, tym samym mącąc w głowach młodszemu pokoleniu, które skuszone wizją anarchicznego świata z chęcią dołączało do mężczyzny. Kamio rządził grupą przez dwa lata, do momentu kiedy został zamordowany we własnym mieszkaniu przez swego ówczesnego zastępcę - Tairę. Mówi się, że Kamio zawarł kontrakt z dwunastoma duchami i sześcioma potężnymi yōkai. Ludzie, którzy znają prawdę o yūrei szepczą, że mężczyzna był najsilniejszym medium w historii Japonii.

Na ten moment tylko wybrani wiedzą co tak naprawdę się stało z Kamio. Oficjalna wersja brzmi, że mężczyzna popełnił samobójstwo.

Po przejęciu władzy przez Tairę, grupa zaczęła coraz bardziej schodzić na ciemną stronę. Handel narkotykami, porwania, prostytucja oraz pornografia stała się ich chlebem powszednim. Również założenia oraz sposób działania gangu uległ zmianie. Shingetsu stało się bezlitosne, brutalne i nieokiełznane. Wymuszają haracz u prostych mieszkańców Fukkatsu, atakują niesprowokowani, niszczą publiczne mienie. Nawet policja nie zapuszcza się do Kakufuruny Chiku, miejsca, gdzie znajduje się główna baza grupy.

I choć może wydawać się, że za przykrywką chaosu i buntu wobec władzy kryje się jedynie uraz, to tak naprawdę rysuje się w założeniu organizacji pewien cel. Nowe Shingetsu wierzy, że kontrakty z duchami pozwolą im urosnąć w siłę, przejąć władzę i podporządkowali sobie społeczeństwo.

główny cel

Dominacja nad społeczeństwem, obalenie władzy.

Postrzegani są jako nieczuli bandyci, świadomie popełniający przestępstwa w celu pozyskania dla siebie zysków. Chełbią się w porwaniach, prostytucji, pornografii, zabójstwach, rabunkach i wyłudzeniach. W Karafuruna Chiku mówi się, że handlują również bronią i narkotykami. Mieszkańcy niejednokrotnie są ofiarami niesprowokowanych ataków, przez co większość rezygnuje z nocnych spacerów po dzielnicy, dwa razy sprawdzane są również zasuwki w drzwiach. Stróże prawa nie zapuszczają się w te rejony bez dodatkowego wsparcia, świadomi skuteczności rządzącej tam szajki psychopatów. Opisywani są jako grupa niezwykle niebezpieczna, której najlepiej zejść od razu z drogi. Każde przeciwstawienie się, próby — inne niż uległość — podsycają i prowokują ich chore żądze do nieczystych zagrań.

Hierarchia Shingetsu opiera się na typowej strukturze japońskiego gangu z lat 90. Do najważniejszych rang należą: lider (総長, Sōchō), zastępca lidera, kapitaowie dywizji oraz ich zastępcy i na samym końcu reszta członków gangu, którzy są przydzieleni do każdej z dywizji. Warto zaznaczyć, że grupa ma również wewnętrzny system wartości rasowej. Do najważniejszych i najbardziej cenionych zaliczają się senkeshe, za nimi wykorzystywani jako siła bojowa: yurei oraz zwykli ludzie.












Uwaga! rekrutacja na kapitanów i zastępców w dywizjach II i III jest otwarta. Istnieje możliwość przeniesienia się do pozostałych dywizji (w tym również do dywizji I) drogą fabularną.

Oprócz niezwykłej więzi między członkami grupy oraz mieszkańcami Bezimiennego Miasta, Kyōken stawia na pierwszym miejscu przede wszystkim lojalność wobec rodziny. Posiadają swój wewnętrzny kodeks, którego się trzymają, a każde jego złamanie jest surowo karane. Największym i zapewne najbardziej dotkliwym wyrokiem jest wypędzenie z dzielnicy. Co ciekawe, owe zasady dotyczą każdego mieszkańca tejże społeczności - bez względu na to, czy formalnie należy do Wściekłych Psów, czy nie.

Kyōken charakteryzuje się przede wszystkim szybkością i zręcznością. Większość członków grupy porusza się poza terenem Bezimiennego Miasta na starych motocyklach, niejednokrotnie będącymi własnoręcznie stworzonymi pojazdami, które straszą nie tylko swoim leciwym wyglądem, ale również świadomością, że mogą się rozlecieć w każdej możliwej chwili. Z racji braku dostępu do najnowszej technologii, ich broń stanowi wszystko, co się napatoczy. Noże, stare pistolety, patyki z nabitymi ostrzami, koktajle Mołotowa etc.

Najbardziej rzucającym się w oczy elementem grupy jest czarna chusta, która zakrywa ich dolną część twarzy podczas większych wydarzeń w celu ukrycia swojej tożsamości. Również odcień żółtego dominuje w ich ubiorze, który składa się głównie ze starych, zużytych szmat.

Z racji rządzenia się własnymi prawami i odseparowania, są raczej w neutralnych stosunkach z innymi grupami. Nie lubią mieszać się w cudze sprawy, tak samo jak nienawidzą kiedy ktoś próbuje wtrącać się w ich. I choć sami otwarcie i bez powodu nikogo nie zaatakują, to każdego kto ośmieli się skrzywdzić kogoś z ich grupy są w stanie wytropić, by dokonać zemsty.

Ich symbolem jest blaszana zawieszka z wizerunkiem skrytego w cieniu psa.

	podstawowe dane
dowódca	Kiyamoto Ryujin (NPC)
data założenia	Dokładna data powstania Kyoken nie jest znana, zapiski sięgają z pewnością XVII, jednak nie ma relacji dotyczących ciągłości tego ugrupowania (ani faktycznych dowodów na powiązanie Kyoken z Kyouken). Start działalności organizacji znanej w Fukkatsu datuje się z kolei na rok 2032 (Kiba).
siedziba	Zarówno główna baza, jak i dom Kyōken, znajduje się w południowej części Fukkatsu, w tzw. podstawie trójkąta. Są to tereny dotknięte skrajną biedą, o ograniczonej świeżej i czystej wodzie, z przerwami w dostawie prądu. Tylko niektórzy mieszkańcy Bezimiennego Miasta pracują poza jego granicami i tak zarabiając marne grosze, które właściwie na nic nie starczą. Członkowie grupy niejednokrotnie zapuszczają się więc w głąb Fukkatsu, gdzie podejmują się drobnych prac w celu zdobycia pożywienia i innych podstawowych produktów. Zniszczony sierociniec uznaje się za oficjalną siedzibę Kyōken.
rekrutacja	Ludzie. Senkenshe. Yurei.
stosunek do Kakuriyo	Neutralny, nieinwazyjny.
stosunek mieszkańców do Kyoken	W zależności od dzielnicy, można spotkać się z pogardą (u mieszkańców Karafuruny i Asakury), współczuciem (u obywateli centrum) lub pozytywnym stosunkiem (u przedstawicieli slumsów).
stosunek Kyouken do Tsunami	Ostrożny, raczej negatywny. Psy jawnie nie wyrażają wrogości wobec żołnierzy specjalistycznej jednostki, ale mają ich stale na oku, w ich obecności będąc bardziej ostrożnymi. Wszystko ze względu na ewentualną próbę zamknięcia bramy pod sierocińcem przez Tsunami.
stosunek Kyouken do klanu Minamoto	Negatywny. Istnieją przesłanki, że w wyniku nieumiejętnych zdolności egzorcystycznych siostra obecnego lidera Kyouken straciła życie.
stosunek Kyouken do Shingetsu	Neutralny.
specyfikacja	Członkowie często poruszają się "na wysokościach" (używając parkoura). Czarne chusty. Żółte elementy wszyte w ubiór, drobne zawieszki w tym kolorze bądź części biżuterii. Każdy członek otrzymuje blaszany nieśmiertelnik z wyrytym symbolem Kyouken.

Pomimo tego, że prawie żadna z żyjących osób w Bezimiennym Mieście nie jest spokrewniona ze sobą, wszyscy traktują się wzajemnie jak rodzina, gotowa zrobić wszystko, by wzajemnie sobie pomóc.

Slumsy zamieszkują w głównej mierze jednostki pozbawione z różnych przyczyn własnego domu w pozostałych dzielnicach, osobniki bez rodzin bądź wiążące koniec z końcem w skrajnym ubóstwie. Trafiają tu również osoby niepełnosprawne, ludzie starsi bądź nieprzydatni w wyższych strefach Fukkatsu. Każdy z nich znalazł schronienie w południowych rejonach miasta i dzień za dniem stara się dać z siebie wszystko w małym, odseparowanym społeczeństwie.

Na szczycie poniszczonych budynków pieczę nad bezpieczeństwem sektora sprawują członkowie Kyōken, którzy czujnie strzegą mieszkańców przed wrogami z zewnątrz. Są w stanie wyłapać każdego intruza, który za przekroczenie granic Bezimiennego Miasta poniesie srogie konsekwencje.

Jest to bardzo hermetyczna społeczność, do której dostanie się kogoś z zewnątrz jest niemalże niemożliwe. Aczkolwiek takie wypadki się zdarzają, jednakże cała "rekrutacja" musi przebiec na wybranych warunkach. Decyzyjny głos w sprawie nie tylko grupy, ale i całej dzielnicy, ma lider Kyōken.

Kiyamoto Ryujin jest jednym z niewielu przedstawicieli górnej hierarchii Kyoken, który zna rzeczywistą funkcję grupy. Motyw uciemiężonych przybłęd to plastyczna otoczka zakrywająca to, co dzieje się pod sierocińcem. Zapiski wspominają o wieku XVII i nawiązują do pracy odizolowanej od społeczeństwa grupy tajemniczych postaci często określanych jako przedstawiciele Kyoken (巨剣, dosł. "Gigantyczny Miecz"), charakteryzujących się specyficznym, ciężkim orężem, niewspółmiernym ze spopularyzowaną w Japonii smuklejszą i poręczniejszą kataną. Choć zachowało się na ich temat niewiele informacji to istnieje przeświadczenie, że dali podłoże pod obecną grupę znaną przez mieszkańców Fukkatsu ze swoich ochronnych akcji wobec slumsów. Jednym z dowodów potwierdzających tezę jest sama nazwa, która w obecnych czasach ewoluowała na Kyouken, być może po to, aby zatrzeć dosadne łączenia. Drugim jest olbrzymia, zapieczętowana brama torii umieszczona w głębinach ziemi pod sierocińcem. To właśnie tam odkopano kilka starych pism chronionych przez garść poległych przed wiekami yurei.

Faktem jest z pewnością to, że Kyouken podzielono na dwie hierarchie - górną oraz dolną. Górna to Kiba (牙, dosł. "Kieł"), dolna zaś Tsume (爪, dosł. "Pazur"). Do zadań pierwszej należy patronat roztoczony nad Nanashi, zwłaszcza nad sierocińcem. Są reprezentatywni, często nieskoordynowani z ruchem Tsume. Część z przedstawicieli to zwykli ludzie, niezaznajomieni z istnieniem Kakuriyo. Nie mają świadomości niebezpieczeństwa ukrytego pod linią podłoża, co zdaje się działać na korzyść dolnej hierarchii. Kiba ściąga na siebie uwagę, jest jak aktor za którym podążają światła reflektorów, podczas gdy członkowie Tsume działają od zaplecza. Ich rolą jest systematyczne przeprowadzanie określonych rytuałów przy Hakai sa reta mon - zniszczonej, podziemnej bramie, utkwionej na granicy świata ludzki i potworów. Dzięki nim niepowołane byty nie przedostają się z Jigoku do rzeczywistości zwykłych śmiertelników. Składają się wyłącznie z yurei, ponieważ zbyt częsty i zbyt bliski kontakt ze świątynną torii skutkuje wśród ludzi i senkenshy przemianą w Jikiniki.

główny cel (Kiba)

zniesienie różnic finansowych pomiędzy Nanashi a resztą miasta; patronat nad bezpieczeństwem slumsów; próba zaopatrzenia najbardziej potrzebujących w podstawowe produkty, prowiant itp.

główny cel (Tsume)

utrzymanie zamkniętej bramy torii w podziemiach mieszczących się pod sierocińcem

Grupa zamieszkująca południową część Fukkatsu składająca się głównie z sierot, które postanowiły przeciwstawić się okrucieństwu bogatych mieszkańców oraz skorumpowanym władzom. Ich jedynym celem jest walka o ochronę swojej rodziny oraz miejsca, które określają domem. Członkowie Kyōken nazywani są często przez osoby z zewnątrz Bezimiennymi z racji, iż tak naprawdę system miasta posiada bardzo znikome informacje na ich temat. Nie jest to spowodowane niemożliwością ich zdobycia, a tym, że rząd nie interesuje się slumsami, traktując je jak coś niewygodnego, ale koniecznego. Przy rejestracji każdego nowego członka ich małego społeczeństwa, zazwyczaj tuż po narodzinach, przyznawany jest numer identyfikacyjny, którym z kolei w późniejszym życiu posługują się w momencie korzystania z dóbr miasta takich jak chociażby opieka zdrowotna, sprawy urzędowe czy zakupy. Ma to na celu pokazania, jak bardzo mieszkańcy Bezimiennego Miasta się nie liczą.

Najbardziej zaskakuje fakt, że Kyōken jest stosunkowo lubiane przez obywateli Fukkatsu i jest postrzegane jako przyjazne i pomocne, nawet dla tych, którzy nie pochodzą z Bezimiennego Miasta. Nie wykazują się bezpodstawną agresją, nie niszczą publicznego mienia ani nie wszczynają awantur. Można rzec, że Kyōken ma ze wszystkich grup największe poparcie wśród ludności miasta.

Grupa jest dość młoda, gdyż powstała zaledwie cztery lata temu. Została założona przez ówcześnie czternastoletniego Kiyamoto Ryujina, który swą charyzmą, ale również logicznym myśleniem, bardzo szybko zjednał sobie resztę sierot, dzięki czemu Kyōken zaczęło funkcjonować jako pełnoprawna organizacja.

Tak naprawdę Kyouken nie posiada jakieś szczególnej wewnętrznej hierarchii. Na czele stoi lider, Kiyamoto Ryujin, do którego należy ostateczne słowo, jednakże grupa jest na tyle zżyta ze sobą, iż większość decyzji zazwyczaj jest podejmowana wspólnie. Jest to naturalna rzecz biorąc pod uwagę, że Kyōken jest przeciwny wszelakim podziałom.