07 | Egzorcyzmy i walka

Walka z siłami nadprzyrodzonymi wydaje się czymś irracjonalnym dla przeciętnego mieszkańca Japonii, jednak choćby podświadomie można zniechęcić do psot i krzywd pomniejsze yōkai i słabsze, złośliwe duchy. Większość z nich nie dysponuje wystarczająco potężnymi mocami, aby przeciwstawić się modlitwom lub obrzędom wypędzającym, nawet jeżeli wychodzą one z inicjatywy osoby nieznającej się na rytuałach. Czasami starczy rozsypać sól, wypowiedzieć określoną intencję czy zrobić hałas, aby tajemnicze, przerażające sytuacje, od kilku tygodni gnębiące ofiarę, zniknęły jak ręką odjął.

Pojawiają się jednak złe kami oraz demony zbyt silne, aby zniknęły za sprawą przypadku. Nie pomagają wtedy popularne metody i płaczliwie wysyłane do bogów prośby. Dawniej, gdy ufność ludzka była nie do zdarcia, od razu kierowano kroki ku buddyjskim świątyniom. Padano na kolana przed mnichami i błagano ich o wsparcie. Obecnie mało kto wierzy w samo istnienie duchów, co tu w ogóle wspominać o efektywności obrzędów wyprawianych przez kapłanów.

Faktem jest jednak, że to oni najprędzej okażą się jednostką zdolną rozwiązać problem. W Fukkatsu profesjonalnymi egzorcyzmami zajmuje się grupa Tsunami, choć wciąż działają pod przykrywką bycia jednostką bojową do zadań specjalnych. Nieliczni medium, niezasilający szeregów w/w grupy, również trudnią się tym zawodem.

Najprostszym sposobem na pozbycie się nieczystych sił jest przepędzenie ich za pomocą harae, jednak nie daje to gwarancji rozwiązania kłopotu. Intruz po czasie może powrócić, gdy moc oczyszczenia zacznie zanikać, bądź przeniesie się w sąsiednie miejsce, stając tragedią osoby żyjącej tuż obok.

Dalszą opcją jest system stosowany wyłącznie przez osoby z Tsunami. Osłabiają oni przeciwnika za pomocą specjalnej broni - jedynej mogącej zranić również byty nadprzyrodzone (yōkai, kami oraz inne istoty pozaziemskie, w tym yūrei bez keiyaku suru), by następnie przeprowadzić egzorcyzm, unicestwiając wroga. Warto zaznaczyć, że egzorcyzm odsyła cel nie tylko poza świat ludzi, ale również poza Kakuriyo. Zakłada się, że istnienia takie trafiają do zupełnie innych stref, być może do Tamagahary lub Yomi.

Harae jest jednym z podstawowych elementów ceremonii Shinto. To rytualne oczyszczenie, którego celem jest pozbycie się grzechów (tsumi) oraz nieczystości (kegare). Oba te pojęcia dotyczą między innymi pecha, chorób oraz wyrzutów sumienia, które mają zostać unicestwione dzięki obrzędowi.

Do harae wykorzystuje się najczęściej wodę oraz sól, by móc nimi obmyć dłonie i twarz. Kapłan następnie intonuje wraz z uczestnikami uroczystą liturgię, by w późniejszym etapie oczyścić ofiary za pomocą różdżki - haraigushi. Przedmioty rytualne potęgują siłę rytuału, ale wyżsi rangą kapłani nie potrzebują do tego żadnych przedmiotów.

Haraedo dotyczy miejsca skażonego grzechem, nad którym roztoczona jest klątwa.

Więcej informacji wkrótce.

Broń wykorzystywana przez grupę Tsunami różni się od innych broni związanych z egzorcyzmami, których spis znajduje się na liście mitycznych przedmiotów.

Pierwszą różnicą jest sposób ich stworzenia, o którym wiedzą wyłącznie przedstawiciele Tsunami. Suma person zapoznanych z instrukcją do dnia obecnego nie przekroczyła dwóch żyjących. Sekret przekazywany jest przez najwyższych rangą członków Shiroi Seifuku - głównego członu armii - w ściśle sprecyzowanych warunkach. Nigdy nie jest to forma pisemna, całość odbywa się pod szczególnym nadzorem osoby dźwigającej ciężar wiedzy, zazwyczaj jako ustna relacja. Dowódca IV oddziału zdradza tajniki tworzenia broni swojemu zastępcy, który - w przypadku awansu, zatem najczęściej śmierci poprzednika - wtajemnicza wybranego przez siebie protegowanego. System ten przez wielu członków grupy uznawany jest za zbyt niebezpieczny. Rzeczywiście wiąże się ze sporym ryzykiem utracenia arkany, dzięki której Tsunami zyskało przewagę wśród innych egzorcystów. Jednocześnie jednak zapewnia dyskrecję i uniemożliwia stworzenie scenariusza, w którym ktoś niepożądany jest w stanie przeobrazić zwykły przedmiot w śmiertelny dla stworzeń Kakuriyo arsenał.

Drugim kontrastem jest fakt, że oręż Tsunami, w porównaniu do innych broni rytualnych, nie posiada dodatkowych zastosowań nadprzyrodzonych. Trzeba też o nie należycie dbać. Mogą zardzewieć, połamać się lub zużyć, stając się tylko bezużytecznym balastem. To zaś, co wyróżnia je na tle zwykłych narzędzi, jest możliwość zranienia, a dzięki wyszkoleniu i sile fizycznej właściciela, również całkowitego unicestwienia yurei, yokai i kami.

Głównym profitem okazuje się również to, że bronie te nie mają określonej specyfiki. Zaliczają się do nich noże, sztylety, pistolety, miecze, łuki, wachlarze, baty i wszelakie inne rodzaje asortymentu. Tworzone są na bazie zwykłych rzeczy należących pierwotnie do świata ludzi i - z teoretycznego punktu widzenia - mogłyby być robione hurtowo.


Każdy członek Tsunami powinien posiadać przynajmniej jedną broń, dzięki której zyskują możliwość bezpośredniej konfrontacji ze stworami Kakuriyo. Koszt wykupienia dowolnej broni to 100 Punktów Fabularnych. Nie ma ograniczonej ilości, jaką postać może posiadać w asortymencie.

postać	broń
Sugiyama Nobuo	sztylety sai
Nakashima Yosuke	karabin snajperski
Arihyoshi Hotaru	katana

Stosowane zwłaszcza do ochrony, mają zapewnić posiadaczowi bezpieczeństwo i spokój. Odpowiednio używane zniechęcają, a nawet całkowicie odstraszają zło czające się wokół. Mogą przybrać formę talizmanu stworzonego z różnych materiałów, takich jak papier, drewno, tkanina albo metal. Ich główną funkcją jest wsparcie. Same w sobie nie nadadzą się do wyeliminowania yūrei albo demona. Najprościej porównać ich działanie do trzymanej w dłoniach pochodni. Płomień może trzymać na dystans watahę wygłodniałych wilków, jednak starczy nieuważny ruch (np. upuszczenie amuletu), aby stracić jedyny przedmiot, jaki zmuszał agresorów do zachowania dystansu.

Ofuda jest rodzajem amuletu wydawanego przez określone chramy shintō lub świątynie buddyjskie, zawierający imię opiekuńczego bóstwa, którego moc ma przynieść posiadaczowi określony efekt. Tworzone są na papierze, który jest najbardziej pospolitą formą, ale również na drewnie czy metalach. Wykorzystywane są jako talizmany ochronne i przynoszące szczęście, ale wielu egzorcystów znalazło dla nich również zastosowanie ofensywne. Umieszcza się je na sufitach, ścianach i filarach, aby otaczały protekcją określony budynek i jego mieszkańców. Bardzo często związane z harae.

Przenośny ofuda nazywany jest omamori. Powszechnie rozdaje się je zapakowane w woreczek wykonany ze zdobionego materiału, ale egzorcyści najczęściej trzymają je w plikach lub pojedynczo, w łatwo dostępnych dla siebie miejscach.

Wszystkie amulety są jednorazowego użytku. Po wykorzystaniu, przedmiot spala się i znika. Aby moc zawarta w talizmanie zadziałała, wystarczy jedynie umieścić go w określonym miejscu z intencją jego aktywacji, jednak wypowiedzenie znaku, jaki się na nim znajduje, zwiększa jego moc. Jeżeli postać wypowiada zawarte na amulecie zaklęcie, długość efektu wywoływanego przez ofudę lub omamori wydłuża się o jeden post.

W poniższej tabeli rozpisana jest długość trwania efektu bez wypowiedzenia znaku.

znak	bóstwo	zastosowanie	typ	koszt
火 (hi, dosł. "ogień")	Kagutsuchi	Zastosowanie tego talizmanu na przedmiocie, otoczeniu bądź innej istocie wywołuje natychmiastowe płomienie, które pojawiają się przez następne 3 posty; aby zniknęły, należy je ugasić. Zastosowanie amuletu na sobie powoduje odporność na ogień przez 3 posty.	omamori	60 PF
地震 (jishin, dosł. "trzęsienie ziemi")	Haniyasu	Umieszczenie talizmanu na podłożu wywołuje natychmiastowe drżenie ziemi, trwające 3 posty, jednak omamori działa wyłącznie na glebie. Nie pojawi się efekt w przypadku położenia go na deskach podłogi czy jezdni.	omamori	60 PF
水 (mizu, dosł "woda")	Watatsumi	Użyty na przedmiocie, otoczeniu bądź innej istocie sprawia, że z omamori wydobywają duże ilości wody w postaci ciągłego strumienia trwającego do 3 postów. Użyte na sobie bądź innym stworzeniu pozwala na okres 3 postów oddychać pod wodą oraz swobodnie się w niej poruszać nawet bez umiejętności pływania.	omamori	60 PF
雷 (kaminari, dosł. "piorun")	Raijin	Jeśli talizman zostanie wykorzystany do ataku, cel otrzyma obrażenia od silnego ładunku elektrycznego. Czas trwania efektu to 3 posty. Przedmiot nie może porazić osoby, która użyła talizmanu. W przypadku użycia talizmanu na sobie lub innym stworzeniu postać zyskuje odporność na elektryczność na okres 3 postów. Talizman może zostać użyty również jako mina — wybucha elektrycznością na niewielkim obszarze (2 metry) przy kontakcie bądź na komendę użytkownika, jeśli ten znajduje się w okolicy. Mina nie zadaje dużych obrażeń, jednak może uszkodzić sprzęt elektroniczny, a u istot żywych i duchowych wywołać efekt podobny do porażenia silnym paralizatorem. Rozbroić minę może każdy z podstawową umiejętnością egzorcyzmów, niszcząc przy tym talizman. Zaawansowani egzorcyści mogą rozbroić ofudę bez konieczności jej niszczenia.	ofuda	60 PF
霧 (kiri, dosł. "mgła")	Susanoo	Użycie talizmanu sprawia, że na obszarze (w promieniu 100m) pojawia się ograniczająca widoczność ogromna, gęsta mgła. Mglista zasłona trwa 2 posty i nie ulega rozwianiu na skutek zjawisk atmosferycznych oraz zdolności Yōkai średniej klasy. Znajdując się pod płaszczem białego dymu, każdorazowo konieczny będzie rzut kostką na orientację przestrzenną.	omamori	100 PF
幸 (sachi dosł. "szczęście")	Benzaiten	Jeden z najpopularniejszych i najbardziej pospolitych talizmanów, sprzedawanych niemal w każdym chramie. Użyty chroni właściciela przed nieszczęśliwymi wydarzeniami, pozwalając na ponowny rzut kostką w przypadku niepowodzenia. Inne: wypowiedzenie znaku, jaki się na nim znajduje, nie zwiększa jego mocy. Może zostać użyty dwa razy na wydarzenie.	omamori	300 PF
無呼吸 (mu kokyū, dosł. "bezdech")	Fūjin	Stosowany w celu ochrony danego obiektu. W promieniu 10m² od ofudy wrogo nastawione postacie tracą dech, jakby wspięły się na zbyt wysoki szczyt. Wrażenie przypomina moment po wyczerpującym maratonie, kiedy ciężko nabrać do płuc wystarczającą ilość powietrza. Efekt ten trwa 5 postów.	ofuda	200 PF
精度 (seido, dosł. "precyzja")	Hachiman	Użyty na broni miotanej bądź palnej gwarantuje sto procent celności przez następne 3 posty. Naboje, strzały i bełty będą w nienaturalny sposób zmieniać kierunek w momencie namierzając ofiarę tak długo, póki jej nie trafią. Mówi się, że taki pocisk nie sięgnie celu tylko wtedy, gdy na jego drodze pojawi się wystarczająco dobra przeszkoda.	omamori	100 PF
生活 (seikatsu, dosł. "życie")	Fukurokuju	W japońskiej mitologii Fukurokuju jest bogiem długowieczności, mądrości i szczęścia. Zastosowanie tego amuletu na 3 posty wstrzymuje zły stan postaci, w przypadku odniesienia śmiertelnie groźnych ran, podnosząc tym samym możliwość jej przeżycia. Na czas trwania efektu postać nie może umrzeć bez względu na obrażenia.	omamori	100 PF
失明 (shitsumei, dosł. "ślepota")	Daikokuten	Omamori należy umieścić na innej postaci, by wywołać zamierzony efekt. Ofiara natychmiast traci wzrok na okres 3 postów.	omamori	150 PF

Modlitwy stosowane są, podobnie jak amulety, do wzmocnienia ochrony oraz utrzymania wrogiej jednostki na odległość. Ich działanie dotyczy odpędzenia zła nie tylko w formie cielesnej, tj. działa nie tylko na bóstwa, demony oraz nienawistne yūrei, ale osłabia, a czasami na pewien czas neutralizuje działania klątw i pecha.

Modlitwa wypowiedziana przez postać człowieka (w tym senkenshy) ma działanie odstraszające przeciwnika. Nie ma konkretnych tekstów, dlatego nawet osoby niezaznajomione z rytuałami mogą uzyskać efekty. Istotne jest jedynie to, aby wypowiadając słowa zawrzeć w modlitwie imię bóstwa, do którego kierowane są błagania, oraz samą prośbę.


Amazake-babā to yōkai w postaci starej kobiety, według legend chodzącej w zimne noce od domu do domu. Puka ona do drzwi, pytając domowników o to, czy posiadają amazake - rodzaj sake, japońskiego alkoholu. Bez względu na odpowiedź, zsyła na ofiarę straszliwe choroby. Na forum postać, która spotka Amazake-babā, może zacząć chorować. Modlitwa do Sukunabikona, bóstwa będącego opiekunem lekarzy, farmaceutów oraz zielarzy, spowoduje zmniejszenie objawów, co przełoży się na większe szanse przeżycia cierpiącego. Należy jednak pamiętać, że sama modlitwa nie zawsze działa. Potężne istoty, które uprą się na ludzkie życie, będą próbowały zrealizować swój plan do końca. Jedyną metodą na całkowite rozwiązanie problemu jest zastosowanie egzorcyzmu.

Przykładowa modlitwa:
"Błagam cię, Sukunabikona-no-kami, pomóż nam w tych trudnych czasach. Mój mąż złapał paskudne przeziębienie i nawet doktor Hayabusa traci cierpliwość w jego leczeniu. Oszczędź go, to dobry człowiek".

Modlitwa działa jako neutralizator. W zależności od siły przeciwnika może osłabić efekty jego działań bądź całkowicie je usunąć na jakiś czas (opcję określa Mistrz Gry). Przyjmuje się, że modlitwa działa raz na wydarzenie na okres 3 postów. Oznacza to, że wypowiedzenie jej zniesie efekty zła, które powrócą jednak po upływie wyznaczonego limitu.

Nie zawsze modlitwa jednak działa. Zakłada się, że jest to zależne od przychylności, a czasem zwykłego kaprysu, bóstwa, do którego śle się prośbę. O tym, czy kami spełni błagania, decyduje rzut k100, gdzie:

1-50 - brak efektu, modlitwa nie zadziałała;
51-100 - przychylność bóstwa, modlitwa zadziałała na okres 3 postów.

[ Ryōyaku kuchi ni nigashi ]
Dobre lekarstwo gorzkie jest dla ust.
Efekt po zaklęciu jest zawsze taki sam - słony jak morska woda, cierpki na krańcu języka, palący na podniebieniu. U wielu wywołuje mdłości; ten charakterystyczny, nieprzyjemnie drażniący, kwaśny posmak idący od gardła ku górze. Potrzeba wielu lat intensywnych ćwiczeń, by przyzwyczaić ciało do przetwarzanej energii. Pierwsze razy to odkrztuszanie kawałków szkła z głębin krtani. Później, znacznie później, jest lepiej. Łatwiej.

Inkantacje służą do obrony i walki ze stworzeniami Kakuriyo. Ta sztuka jest jedną z najtrudniejszych do opanowania, niewielu zatem postanawia zagłębić się w jej tajniki. Poza suchą wiedzą na temat rzucania określonych zaklęć, wymaga silnego zapanowania nad organizmem oraz myślą - dwoma elementami składającymi się na człowieka, bo wyłącznie ludzie, w swojej niezachwianej wierze, mogą korzystać z zaklęć. Mówi się, że pierwszym mistrzem, a może nawet pierwszym, który podjął się użycia specjalnych formuł, był Abe no Seimei - onmyōji, czołowym specjalistą od onmyōdō w połowie okresu Heian w Japonii.

Inkantacje stosowane są przede wszystkim przez członków klanu Minamoto, którzy - w porównaniu do Tsunami - nie specjalizują się w bezpośredniej walce z yokai, w zamian posiadając podstawowe informacje na temat tego w jaki sposób wypowiedzieć dane zaklęcie. Prawdą jest jednak, że formułę wyrecytować może każdy, w tym osoba, która nigdy wcześniej nie miała żadnej styczności z egzorcyzmami.

Jest jednak gruntowna przepaść między bezmyślnie wypowiedzianym wyrazem a zaklęciem. Przede wszystkim praktykanci tego rodzaju zdolności są świadomi tego co robią. Aby w ogóle zacząć, dodając do swojego tonu moc sprawczą, muszą wpierw przeprowadzić rytuał. Mówi się, że jest to moment, w którym człowiek łączy się z duszą Abe no Seimeia, choć sam zabieg nie jest szczególnie problematyczny. Zdarzało się, że działanie przeprowadzano w napiętych warunkach, zmuszając wcześniej nieobeznanego śmiertelnika do przeprowadzenia obrzędu, aby jak najszybciej wsparł konkretną linię podczas walki. Sam proces trwa zwykle bardzo krótko. Należy podczas niego posiadać bądź stworzyć pentagram, będący symbolem Abe no Seimeia. Forma okazuje się dowolna. Z równą skutecznością zadziała gotowa tabliczka kupiona w sklepie, narysowanie pentagramu kredą na deskach podłogi albo wyrycie znaku patykiem w grudach ziemi. Następnie należy wypowiedzieć słowa: Kotoba wa ken yori mo yoku kireru, których tłumaczenie w przybliżeniu to "Słowa tną lepiej niż miecz". Tyle wystarczy, aby móc korzystać z możliwości wypowiadania inkantacji.

Aby zaklęcie odniosło skutek potrzebne jest skupienie i pełna świadomość osoby wypowiadającej. Oznacza to, że słowa, będące inkantacjami, nie zadziałają, jeżeli zostaną użyte w luźnej rozmowie lub w chwili, w której postać traci kontakt z rzeczywistością.

Inkantacje, poza wypowiedzeniem ich na głos, ściśle wiążą się z ciałem rzucającego. Każdej formule towarzyszy przypisana jej czynność, która umacnia siłę zaklęcia i umożliwia prawidłowe wykorzystanie go. Warto wspomnieć, że zaklęcie może zostać wyłącznie wyrecytowane, co sprawdza się w chwili, w której postać z jakiegoś powodu nie jest w stanie odpowiednio się poruszyć, jednak jego moc będzie słabsza, efekt krótszy, zaś obciążenie organizmu potężniejsze. Utrzymuje się, że warunki, jakie trzeba spełnić, aby odpowiednio parać się tą sztuką, nie bez przyczyny wiążą się z mentalnością i cielesnością. Słowa to kształt myśli - ulotnej, niesprecyzowanej esencji, niewidocznej, bezzapachowej i niemożliwej do złapania, zaś gest to twardy dowód na posiadanie przyziemnej, fizycznej powłoki, ze wszystkimi jej biologicznymi tkankami, krwią buzującą w żyłach i standardem podkreślającym życie. Wyłącznie użycie i jednego, i drugiego elementu - zatem, ujmując sprawę nieco poetycznie: synchronizując duszę z ciałem - można uzyskać prawdziwy potencjał zaklęcia.

Brak podkreślenia zaklęcia odpowiednim ruchem skutkuje krótszym i słabszym efektem. Każdorazowe zrealizowanie gestu dodaje +1 post działania do mocy inkantacji.

Zaklęcia dzielą się na poziomy ich opanowania. Spełnienie warunków opisanych przy danej kategorii oznacza, że wypowiedzenie zaklęcia gwarantuje automatyczny sukces. Oznacza to, że osoba wypowiadająca inkantację, nie potrzebuje rzutu k100 na wynik.

kategoria zaklęcia	wymagania
inkantacja łatwa	silna wola - poziom podstawowy; egzorcyzmy - poziom podstawowy
inkantacja średnia	silna wola - poziom średniozaawansowany; egzorcyzmy - poziom średniozaawansowany
inkantacja trudna	silna wola - poziom zaawansowany; egzorcyzmy - poziom zaawansowany

Aby wypowiedzieć zaklęcie, trzeba je najpierw poznać. Poznanie zaklęcia równoznaczne jest z jednorazowym wykupieniem go z tabeli poniżej. Istnieje możliwość wykupienia zaklęcia o wyżej kategorii niż ta posiadana przez postać. Innymi słowy: gracz może znać zaklęcia, których wypowiedzenie technicznie rzecz biorąc jest dla postaci ryzykowne.

Wypowiedzenie zaklęcia o kategorii wyższej niż poziom wymagań spełnianych przez postać wymusza na graczu rzut k100, gdzie:

0-80 - niepowodzenie;
81-100 - powodzenie.

Niepowodzenie w przypadku wypowiedzenia zaklęcia skutkuje odbiciem go i uderzeniem w rzucającego.

W zależności od tego, jaką kategorię spełnia postać, ilość rzuconych zaklęć wynosi:

kategoria zaklęcia	ilość rzucanych zaklęć
inkantacja łatwa	2 zaklęcia
inkantacja średnia	3 zaklęcia
inkantacja trudna	4 zaklęcia

Tabela to rozpiska sumy zaklęć obowiązującej na jedno wydarzenie/fabułę.

Należy pamiętać, że spełnienie kategorii oznacza automatyczny sukces, jeżeli postać zna zaklęcie, jednak tyczy się to wyłącznie inkantacji, które zaliczają się do danej kategorii. Jeżeli zatem postać, spełniająca kategorię średnią, rzuci zaklęcie z poziomu trudnego, na własne życzenie traci 1 z 3 zaklęć, które mogła wypowiedzieć, a o sukcesie decyduje rzut k100.

UWAGA!
Istnieje możliwość rzucenia dodatkowego zaklęcia, jeżeli postać posiada siłę woli na poziomie zaawansowanym lub dwóch dodatkowych zaklęć dla mistrzów siły woli.

Egzorcyzm jest najtrudniejszą z form walki przeciwko złu, ponieważ naraża egzorcystę na stanie się głównym i bezpośrednim celem wrogiej siły. Do samego procesu najczęściej używa się określonych przedmiotów, np. soli, która ma działanie odstraszające i osłabiające, amuletów, trzymających przeciwników na dystans czy broni rytualnej, którą można w sposób fizyczny zranić.

Aby egzorcyzm miał miejsce, potrzebne jest jednak poznanie prawdziwego imienia istoty egzorcyzmowanej oraz cel jej działań. Wypowiedzenie na głos jej godności wraz z powodem, dla którego zdecydowała się mącić w świecie ludzi to dwa podstawowe czynniki, bez których istota nie odejdzie dobrowolnie. Na końcu egzorcyzmu należy wypowiedzieć słowa: Umarenagara no jigoku ni okurikaeshite yaru. ("Odeślę cię z powrotem do piekła, w którym się urodziłeś"). Tyle zwykle starcza, aby przymusem pozbyć się nadprzyrodzonego bytu.

Egzorcyzmy stosowane są na bóstwach, yōkai, duchach, ale również na yūrei, czyli na postaciach grywalnych przez innych użytkowników. Aby proces się powiódł, egzorcysta musi znać prawdziwe imię i nazwisko drugiej postaci oraz powód, dla którego nie może bądź nie chce odejść ze świata, do którego nie należy.

Egzorcyzmowana istota może się jednak przeciwstawiać rytuałowi. Jeżeli poziom jej silnej woli jest wyższy niż średnia silnej woli egzorcystów zaangażowanych w obrzęd, pozostanie ona na Ziemi. Ponadto egzorcyzm nie ma żadnej mocy sprawczej, jeżeli godność wypowiada jest błędnie bądź jeżeli cel przeciwnika nie został odkryty.


Egzorcyści z Tsunami dotarli wreszcie do silnego yūrei, który od lat panoszył się po mniej uczęszczanych dzielnicach Fukkatsu, mordując jasnowłosych obcokrajowców, zabawiających się w podrzędnych barach i kasynach. Yūrei okazuje się być młodą dziewczyną, najwyżej studentką, o której doszukali się już informacji w miejscowych archiwach. Jedenaście lat wstecz media huczały o tajemniczej śmierci Batsuji Tatakami, której fragmenty ciała znaleziono porozrzucane po kontenerach w różnych lokacjach metropolii. Sprawcy nigdy nie odnaleziono.

Batsuji powraca jednak jako mściwy duch, którego celem staje się zamordowanie każdego jasnowłosego obcokrajowca, który postanawia wieść niebezpieczne, nocne życie zakrapiane alkoholem i zamglone narkotykami. Jeden z informatorów działających dla Tsunami dotarł do najlepszej przyjaciółki Tatakami - Shiromi - która wyjawiła, że w noc śmierci Batsuji obie wybrały się zabawić na miasto, a w jednym z klubów zaczepiała ich dwójka biznesmenów ze Stanów Zjednoczonych, będących w Fukkatsu na służbowym wyjeździe. Mimo kategorycznych odmów, nagabywania nie ustawały. Shiromi przyznała, że była bardzo pijana, więc zamówiła taksówkę. Upierała się, aby Tatakami wróciła z nią, ale Batsuji odmówiła twierdząc, że "para idiotów nie jest w stanie popsuć jej jedynego weekendu, w którym nie musi kuć do późnej nocy".

Shiromi próbowała skontaktować się z przyjaciółką z samego rana. Bezskutecznie. Dwa dni po tym, jak ostatni raz się widziały, jeden ze sprzedawców marketu, podczas wyrzucania śmieci, natknął się na pocięty, ludzki korpus. Zawiadomił policję, ciało zidentyfikowano, jednak sprawa stanęła w miejscu. Motyw Batsuji Tatakami wydaje się więc prosty: powróciła po to, aby zemścić się za niesprawiedliwość, jaka ją spotkała.

W powyższym przykładzie starczyłoby zatem, aby egzorcysta wypowiedział imię i nazwisko yūrei (Batsuji Tatakami) oraz określił cel, dla którego jej dusza nie zaznała spokoju ("Zostałaś nie tylko siłą zmuszona do tego, aby zadowolić chore ambicje dwóch mężczyzn z obcego kraju, ale zginęłaś z ich rąk. Nie mieli skrupułów, gdy próbowali zatuszować swoją zbrodnię. Wahali się chociaż przez chwilę, Batsuji? Po twojej minie widzę, że nie. Byli zdecydowani, może nie robili tego pierwszy raz. Może dla nich to norma, że młode dziewczyny nagle znikają z tego świata. Świata, po którym bezkarnie sami mogą chodzić, wciąż narażając następne niewinne dusze na wstyd, cierpienie i zapomnienie. Jesteś wściekła za to, co zrobili z twoim ciałem, ale bardziej nienawidzisz ich za to, jak zniszczyli twoją ufność. Nie chcesz, aby jakakolwiek inna osoba musiała przeżyć to samo co ty. Nie w swoim własnym mieście. Nie przez kogoś, kto powinien być tu tylko gościem"). Po tym należy dodać inkantację wypędzającą. Jeżeli silna wola Batsuji Tatakami jeset mniejsza, yūrei znika.