Przełęcz Hateshinai Chiheisen

Przełęcz Wiecznego Horyzontu rozpoczyna swoją zawiłą trasę na obrzeżach Saawy. Miejscowi twierdzą, że jest jedną z najbardziej niezwykłych i spokojnych lokalizacji ich wsi, z dumą wskazują zatem kierunek nieobeznanym przyjezdnym. Ścieżka rozciąga się nad doliną pełną soczystej zieleni, gdzie niebo wydaje się niemal łączyć z ziemią, a błękit nad głowami kontrastuje z głębokim szmaragdem lasów i pól w dole.

Ziemię wydeptały pokolenia podróżników, kapłanów i szamanów, którzy wędrują nią, szukając oświecenia lub odpoczynku. To tutaj ludzie zatrzymują się, by złapać oddech przed ostatnią, najtrudniejszą częścią wspinaczki na szczyt niewielkiej Świętej Góry Kurokami.

Dolina poniżej przełęczy jest zaś znana z zamieszkujących ją onibi - duchów, które pojawiają się w nocy, rozświetlając las niczym maleńkie gwiazdy. Te yokai są uważane za opiekunów miejsca, niosąc w sobie wspomnienia dawnych pielgrzymów, którzy nie ukończyli swojej podróży. Mówi się, że podróżni, zgubiwszy się wśród pojawiających się czasem mgieł, mogą usłyszeć ciche szepty, wskazujące im właściwą drogę.

Hateshinai Chiheisen stała się więc symbolem połączenia świata fizycznego z duchowym. Podobno, jeśli ktoś spędzi tu noc, może doświadczyć wizji przyszłości, która odsłania prawdę o ich własnej ścieżce - zawsze jest to jednak wynik sennych majaków i raczej niewielu wierzy fantazjom wymęczonego umysłu. Nie da się jednak ukryć, że każdy krok uświadamia jak niezwykle silna energetycznie jest przestrzeń przełęczy i tylko najodważniejsi zdecydują się zostać tu dłużej niż jest to konieczne, obawiając się, że moc może być zbyt przytłaczająca.