Urodził się w rodzinie o wyjątkowo głębokiej tradycji związanej ze służby społeczeństwu. Ojciec był wojskowym, a matka wysoko postawioną figurą w kręgu sądowniczym. Miał pęczek rodzeństwa, a wśród nich był tym najmłodszym. Nie musiał i właściwie nie powinien myśleć o przyszłości. odpowiednia ścieżka była już wyznaczona.

Wychowanie było surowe. Oczekiwania wygórowane. Nie był wyjątkowo bystry czy też uzdolniony. Sposób w jaki żył wymagał od niego niemalże rezygnacji z samego siebie, a w zamian był nieustannie przyrównywany do innych. W przypływie młodzieńczej odwagi któregoś razu wrócił do domu pijany z przekłutymi uszami. Od tego dnia bał się ojca bardziej i nie miał odwagi buntować się tak otwarcie. Tego samego dnia czuł, że jego rodzice byli rozczarowaniem. Prawdopodobnie nie mniejszym niż on był w ich.

Po ukończeniu liceum skończył w akademii policyjnej. Nie był długo posterunkowym. Szybko został przeniesiony do kryminalnej, a potem piastował stanowisko młodszego inspektora w komórce odpowiedzialnej za walkę z przestępczością zorganizowaną. Czas pokazał, że jego rodzina nie była zwyczajna. Kariera szła za gładko, a kolejne awanse były podparte bardziej usprawiedliwieniami niż zasługami. Jego żona również nie została mu przedstawiona przypadkowo. Atsushi ostrożnie i cierpliwie starał się zrozumieć siatkę powiązań oraz jej cel udowadniając, że wilk bez względu na to jak wytresowany zostanie nie będzie psem.

Trudno powiedzieć, czy to był wypadek, czy też zwyczajnie w pewnym momencie z powodu swojej nieostrożności przyciągną niewłaściwa uwagę - podczas swoich 30 urodzin w 2037 doszło do wypadku w którym zmarła żona. On sam wraz z córką cudem uszedł z życiem odzyskując bicie serca pod okiem ratowników.

Od tego czasu życie stało się pewnym bałaganem - głównie przez to, że zaczął dostrzegać mniej żywą prawdę. Rekonwalescencja również nie była prosta zwłaszcza, że wypadek w znaczący sposób uszkodził struny głosowe wraz z krtanią. Po względnym dojściu do siebie został przeniesiony do Tsunami, jako rekrut. Styl pracy, jak i pozycja uległy drastycznej zmianie, lecz podjął rękawicę. Przynajmniej żył.