Nigdy nie była kimś wyjątkowym, a przynajmniej się taka nie czuła. Zwykła, szara myszka w tłumie kocurów i koteczek. Tylko czasami zwracała na siebie uwagę otoczenia. Na przykład wywołując współczucie, gdy jej rodzice nie mogli jako jedyni przyjść do szkoły na rozmaite imprezy, uroczystości i zebrania. A dlaczego? Ponieważ jej matka popełniła samobójstwo z powodu depresji poporodowej i zdrad męża, a kochany tatuś wolał zajmować się swoją karierą naukową i dziwkami, niż poświęcać czas jedynaczce.
Jednak Kae to nie przeszkadzało. Była typem zamkniętej w sobie introwertyczki, która za pieniądze, które na odczepne dostawała od ojca, kupowała sobie różne gry i płyty. A po szkole zamykała się w pokoju i bawiła się w swoim własnym towarzystwie. No i... Taka egzystencja mogłaby trwać jeszcze długo, gdyby nie pewien prezent, który dostała na trzynaste urodziny on ukochanej cioci Namae. Był to zestaw do karaoke. Początkowo Kae nie była do niego przekonana, ale po namowie cioci, zaczęła trenować śpiew. Niektóre jej próby wokalne nagrała jej ciocia i wbrew woli siostrzenicy, zaczęła pokazywać nagrania znajomym, by pochwalić się talentem młodej. I jakimś cudem, jedno z tych nagrań trafiło do właściciela jednej z Japońskich wytwórni muzycznych. Uznał on, że nastolatka miała potencjał i poprzez Namae, postanowił skontaktować się z dziewczyną i jej ojcem i zaproponować jej współpracę. Początkowo Kae nie chciała się zgodzić na podpisanie kontraktu, ale nowa kochanka jej ojca stwierdziła, że posiadanie gwiazdy w rodzinie będzie super sprawą i zmusiła ojca dziewczyny, by przekonał córkę do zmiany zdania. I ostatecznie, po naciskach ojca, Kae stała się jedną z nowych gwiazdeczek jpopu.

Jej kariera nie trwała jednak długo. Po czterech latach harowania dla wytwórni, dziewczyna sięzałamała, prawie tak jak jej matka wiele lat wcześniej. Niby miała fanów, niby zarabiała kasę, ale jednak czegoś jej było brak... Zaczęła nienawidzić siebie i swoje życie. I po nie udanej próbie samobójczej, trafiła do szpitala psychiatrycznego, w których o la Boga... Pracował jej ojciec.