.    Tokugawa Mamoru, urodzony w 24 grudnia 2006 roku na terenie miasta Fukkatsu. Pochodzi z najzwyklejszej rodziny, która nie była na szczycie hierarchii finansowej i nie cierpiała z powodu braku pieniędzy. Jego dzieciństwo nie było nadzwyczajne. Rodzice dołożyli wszelkich starań, żeby Mamoru mógł wyrosnąć na produktywnego członka społeczeństwa, który będzie wiódł spokojny żywot, ciesząc się chwilą z bliskimi oraz zakładając swą własną rodzinę, kontynuując ten nieskazitelny cykl. Jednak, jak to bywa w życiu — nie zawsze dalekosiężne plany mają przełożenie na rzeczywistość.
.    We wczesnych latach, zauważono u niego smykałkę do instrumentu gitarowego oraz niemałe zainteresowanie ogólnie muzyką. Ćwiczył dniami i nocami, rozmyślając jako nastolatek o wielkiej karierze muzycznej — również o sławie i pieniądzach. Za czasów liceum natknął się na grupkę mu podobnych rówieśników, którzy również darzyli muzykę wielką miłością. I tak powstał licealny zespół, który za inicjatywą blondyna się zwał Samurai. Początek był stosunkowo niewinny. Nieprzespane noce nad tekstem utworów, zawsze potrzebne próby i zorganizowanie miejsca do pierwszego koncertu. Co mogło pójść nie tak? Pewnego dnia do samurajów dotarła przykra wiadomość — wokalista wpadł pod koła ciężarówki i nie przeżył drogi do szpitala. I tak plany zostały zepchnięte na drugi plan, nie wiedząc jak rozwiązać problem. Utrata bliskiej osoby była dla młodzieńca straszliwym przeżyciem, podobnie dla reszty ich skromnego grona, ale on nie miał zamiaru się poddawać — porażka nie wchodziła w grę. Spędził długie tygodnie, nawet miesiące, wykrzykując emocje do mikrofonu w garażu, szarpiąc druty gitary. I tak jego przyjaciele, wpadając z wizytą, doświadczyli nie tyle, co jego gry, a właśnie determinacji, której im zabrakło.  
.    Zainspirowani jego postawą i zmotywowani do działania, wznowili wspólne granie. Po ukończeniu liceum zaczęli grać pierwsze i to amatorskie koncerty, które po pewnym czasie zaczęły przyciągać nie tylko nowych słuchaczy, ale również uwagę wytwórni, która nawiązała z nimi współpracę. Niestety, z biegiem czasu zaczęli się pogrążać w przyznanych pieniądzach, które sprowadziło ich na złą drogę. Alkohol, dragi, czy wiele innych rzeczy, które rzutowały na ich opinię publiczną. Skandale wypływały do sieci, które wiązały się z wieloma nagraniami ich czynów. Pijani wszczynali burdy, wyciek informacji o ich fascynacji narkotykami, a już nie mówiąc o przypadkowych seks taśm z młodymi fanami. Długo to nie trwało, gdyż to rzutowało na reputację wytwórni, która postanowiła zerwać z nimi kompletnie współpracę i tak ich kontrakt podległ terminacji, po głośnej aferze w Tokyo — największym ich koncercie w tamtym mieście. Zespół i przyjaźń, legła kompletnie w gruzach. Każdy obwiniał każdego, ale wszystkie zarzuty padły na Tokugawa Mamoru, który miał wiele rzeczy na sumieniu. Przy ostatnim spotkaniu omawiali, jak mogliby wrócić ponownie do łask ludzi, ciągle  obrzucając się zarzutami. I tego dnia, pierwszego kwietnia, pękło coś u oskarżonego, który żałując swoich akcji, sięgnął z torby po pistolet i ułamku sekundy — strzelił sobie w głowę.
.    To wszystko moja wina, wybaczcie mi. 
.    I tu mogłoby się wydawać, że jego przygoda się zakończyła, ale los postanowił zainteresować się jego losem i przełożył datę jego śmierci. Jego szansę na przeżycie nie były zerowe, a zanik funkcji życiowych wcale nie ułatwiał sprawy. Lekarza już mieli zamiar uzupełniać dokumentację, nadmieniając o samobójstwie z użyciem broni o małym kalibrze, ale wrócił do żywych, jakby im chciał zrobić na złość. To zajście mu otworzyło oczy na świat. Otrzymał nie tylko drugą szansę, ale doznał oświecenia. Zmienił się jego życiowy cel. Już nie chciał stać na szczycie, lecz pragnął wrócić do młodzieńczych marzeń o tworzeniu muzyki, z miłości do sztuki, a nie dla zgubnej sławy. Stając się medium, mógł doświadczyć spotkania z nieznanym i przekazać ich opowieść przez muzykę. I tak postanowił wieść swoje życie nie tylko jako wolny człowiek, ale również jako Rōnin. Nie miał już zamiaru się więcej poddawać, zamierzał stawić czoła wyzwaniu, żeby móc zaznać godnego życia, będąc w pełni świadomym swych wcześniejszych błędów i nie chcąc kroczyć tą samą ścieżką.
.    Nie poddam się nigdy więcej, jeśli nawet świat stanie będzie pogrążony w płomieniach.