Pierwszym wspomnieniem Hayato była uśmiechnięta twarz jego matki i głos, który lulał go do snu. Nie byli bogatymi ludźmi, wręcz przeciwnie – bardzo ciężko było wiązać im koniec z końcem. Nie przejmowali się tym jednak i starali się spędzać każdy dzień szczęśliwie, świadomi że mają siebie zawsze na zawsze. Tak przynajmniej się wydawało wtedy pięcioletniemu chłopcu. Wszystko to jednak mogło wyglądać zupełnie inaczej. Wystarczyłoby mu dać ten jeden jebany rok.
Ród Minamoto zawsze był jednym z najbardziej rozpoznawalnych w mieście. Nic więc dziwnego, że z ogromną pieczołowitością podchodzili do każdego swojego potomka. Identycznie było w przypadku Mitsukiego. Dziecko od samego początku żyło w niemałym przepychu. Rodzice i służba zawsze kręcili się wokół niego i doglądali w każdej możliwej chwili. Nic nie wskazywało na to, że jego los może potoczyć się w tak niefortunny sposób.
Przez pierwsze trzy lata żywota chłopca wydawało się, że wszystko przebiega perfekcyjnie. Idealny dom, idealna rodzina, idealny rozwój… Dlaczego więc z czasem wszyscy zaczęli patrzeć na niego jak na porażkę? Gdyby Hayato wiedział o tym co go spotkało, dziś dziękowałby niebiosom, że nie pamięta tych chwil… Chwil stworzonych przez jednego z lekarzy, których bardziej nazwać można było konowałami. Starzec nie brał pod uwagę tego, że umysł dziecka rozwijać się może w inny sposób niż jego rówieśników. Nie dopuszczał do siebie myśli, że Hayato może być po prostu inny, wyjątkowy – wykraczający poza granicę normalnego pojmowania. Nie, powstała tylko jedna diagnoza, którą uznano za pewnik – upośledzenie mózgowe. W mgnieniu oka chłopiec stał się prawdziwym utrapieniem i pośmiewiskiem swoich rodziców, który na każdym kroku zaczęli pokazywać mu, że nie jest mile widziany w ich towarzystwie. Stan rzeczy utrzymywał się do 31.12.2016 roku. Wtedy to rodzice przekazali młodzieńca jednej ze służek i kazali opuścić posiadłość. Dlaczego go nie zabili? Tego nie było dane poznać komukolwiek. Prawda jednak była taka, że miłość prawdziwej matki obudziła się na tę jedną sekundę i nie pozwoliła na uśmiercenie jedynego potomka – przynajmniej naprawdę. Tego dnia dla rodziny Minamoto, MItsuki utopił się w pobliskiej rzece, a jego ciało nigdy nie zostało odnalezione. Dla Amakasu Yuri był to jednak dzień, w którym zamieszkała w podmiejskich slumsach ze swoim ukochanym synem Hayato.
Wystarczył rok, aby chłopiec udowodnił, że z jego umysłem jest nie tylko wszystko w porządku, ale na dodatek przejawia on bardzo duży potencjał. Nie byłoby to dla nikogo zdziwieniem, gdyby znane były jego prawdziwe więzy krwi. Dla wszystkich jednak Hayato był po prostu bardzo zdolnym chłopcem, który mieszkał wraz z samotną matką. Lata mijały, a młodzieniec rozwijał się w małej i biednej, lecz kochającej rodzinie, do której z czasem dołączyła jeszcze jedna osoba.
Shey miała zaledwie 6 lat kiedy Hayato wyłowił ją z wody. Dziewczynka nie przejawiała żadnych oznak życiowych, a jedynie szybka reakcja Yuri pozwoliła jej na powrót do żywych – nawet kiedy jej serce całkowicie się zatrzymało, kobieta nie dała za wygraną. Od tamtego momentu dzieci były dla siebie całym światem i nie rozstawały się nawet na chwilę. O cztery lata młodsza Shey szybko stała się oczkiem w głowie Hayato. Niestety, nawet najlepsze życie musi z czasem się skończyć. Tym razem miało to miejsce kiedy chłopak miał już 11 lat.
Nikt nie potrafił powiedzieć jaki był prawdziwy powód zgonu Yuri. Faktem jednak stało się to, że teraz Hayato i jego siostra zostali sierotami, którymi nikt nie chciał się zająć. Obawiając się tego, że skończą w domu dziecka, rodzeństwo uciekło z domu i zamieszkało na ulicy – woleli być biedni i głodni aniżeli rozdzieleni. W końcu mieli tylko siebie.
Lata były ciężkie, ale dzięki temu że chłopiec miał ładne lico, nieraz mógł zarobić swoim ciałem trochę grosza. Jedzenie, ubrania, dach nad głową. Wszystko to musiał zagwarantować swojej siostrze, nawet za cenę swojej godności. Wiele nocy spędził płacząc cicho, dusząc w sobie cierpienie i ból, tylko po to aby następnego dnia móc uśmiechać się dla niej… Swojej ukochanej Shey.
Obudził się w mieszkaniu jakiegoś lekarza. Jak dowiedział się po chwili, został tutaj przyniesiony przez swoją młodszą siostrę – martwy. Im dłużej słuchał opowieści Shey, tym bardziej w jego głowie stawało się klarowne jak dużo szczęścia miał. Nie pamiętał pobicia, jego ciało jednak wyraźnie mówiło, że miało ono miejsce. Od tego też momentu coś zmieniło się w życiu białowłosego. Zaczął on bowiem widzieć rzeczy i istoty, których wcześniej nie miał okazji spotkać… Zupełnie jak Shey.
Jak się okazało, lekarz należał do organizacji zwanej Shingetsu. Wysłuchując na jej temat wiele pozytywnych opinii, Hayato i Shey postanowili poprosić o możliwość dołączenia do ugrupowania. Ku ich zdziwieniu zostali przyjęci z niemałą aprobatą.
Lata mijały, a każde z nich rozwijało się w coraz większej ilości aktywności. Hayato był wysportowany, lecz to jego siostra zdecydowanie przodowała jeśli mówiło się o walce wręcz. On jednak zdecydowanie lepiej radził sobie z manipulowaniem ludźmi, a także fotografią. Do dziś dzień jego ulubionym zdjęciem było to Sheyi, która wygrała swoją pierwszą walkę. Jego ukochane oczko w głowie.