Jego przyszłość od pierwszych chwil była wyjątkowo wyraźnie zarysowana - był wychowywany duchu wartości rodziny Minamoto, jak również zaznajamiany od najmłodszych lat z wiążącymi się z tym obowiązkami jako Yōzei. Nie buntował się temu, wręcz przeciwnie - był dumny ze swego powołania i ochoczo dążył do spełnienia pokładanych nim oczekiwań.  Surowe lekcje skutecznego zabijania przeplatały się z tymi szkolnymi.  

Trudno powiedzieć, czy to z powodu tego, że jego ojca darzono zaufaniem, a jego zaangażowanie zostało zauważone ale już jako nastolatek został wyznaczony ochrony następcy rodu - Seiwy-Genji Enmy. Noriaki miał 17 lat, kiedy prócz zabijania został zmuszony do robienia czegoś odwrotnego niż do tej pory - dbania o czyjeś dobro, bycia odpowiedzialnym za czyjeś życie. W tamtym czasie do swojego zadania podszedł wyjątkowo poważnie dopiero dziś zdając sobie sprawę jak momentami absurdalne to było. Doświadczenie jednak przychodzi z czasem.

Pierwszy raz przeszło mu przez myśl, że jego rodowód może być czymś niewygodnym w chwili, kiedy zdał sobie sprawę, że się zakochał. Miała sypkie złote włosy, zachodnią urodę i typową dla kobiet z stamtąd śmiałość. Była błyskotliwa, uparta i ambitna. Nie zrażała ją niechęć którą długo jej okazywał. Jeżeli można powiedzieć o Minamoto, że są aroganccy to jak opisać kobietę która na pierwszym spotkaniu zapowiada, że cię w sobie rozkocha..? Z czasem musiał przyznać przed samym sobą, że jej się udało. Wyznania nigdy nie zostały wypowiedziane na głos. Zamiast tego - w ruch poszły noże.

Rzadko zapominał o tym kim jest, być może arogancja, pewność siebie lub głupia ufność sprawiły, że przy niej było inaczej. Był Yōzei, był bronią Minamoto, w szczególności przez niego można było załatwić sobie łatwy dostęp do głowy rodziny. O wszystkim tym pomyślał dopiero, gdy otrzymał zlecenie jej zabójstwa - o tym jak była niebezpieczna. Sama walka tylko go w tym upewniła doprowadzając go do śmierci.

Kto umarł ten nie żyje - no chyba, że jednak ożyje. Tak też było w przypadku Noriakiego. Niewiele brakowało by otrzymana rana okazała się faktycznie śmiertelna. Nori ostatecznie przeżył starcie, lecz nie udało mu się też zrealizować misji z powodzeniem. Przepracował wiążące się z tym konsekwencje, jak i wyciągnął wnioski. Stał się surowszy wobec siebie oraz bardziej marudny wobec innych.

Obecnie ciągle przyzwyczajaniem do nowego spojrzenia na świat i życia z tym. Enma wydoroślał więc nie potrzebował już takiej uwagi jak kiedyś. Nadmiar wolnego czasu jest ciężarem. Na co dzień pożytkuje go więc na większą ilość treningów oraz wypełnianie obowiązków należnych do Yōzei. Patroluje ulice miasta, wykorzystuje swój status syna dyrektora teatru kabuki, jak również nazwisko by pojawiać się na bankietach, obserwuje politykę. Zdaje sobie sprawy z napiętej sytuacji z Shingetsu. Osobiście wierzy, że kobieta w której się kochał miała z nimi bezpośrednie powiązanie, lecz nigdy nie udało mu się znaleźć tego potwierdzenia. Kilkukrotne, mniej lub bardziej prowokacyjny kontakty z tymi ludźmi jedynie utwierdził go w tym, że jego niechęć do tej grupy nie jest bezpodstawna. Należy ich wymazać nim staną się jeszcze bardziej niebezpieczni - tak uważa i niecierpliwie czeka aż zostanie spuszczony ze smyczy. A czas płynie.