Złodziej jakich mało. Jego imię obleciało wszystkie, pobliskie komendy policji. Cóż, a przynajmniej jego pseudonim. Kruk. Tak się podpisywał. To zawsze zostawiał na ładnej, eleganckiej wizytówce. W końcu nie był jakimś tam sobie rabusiem, zabierał się tylko za najbardziej strzeżone skarby, które zwróciły jego uwagę. Mogły to być błyszczące diamenty, zagubione dzieła sztuki, czy może nawet informacje. Szczerze, jeśli jakaś historia zdołała go pochwycić, zaraz chciał dotrzeć do jej sedna.

Tak naprawdę młodzieniec nazywał się Nakao Yori. Lat 24. Pod przykrywką bibliotekarza spędzał swoje dni... cóż, szczerze, bardzo lubił tą pracę. Cisza pośród regałów książek zawsze dawała mu sporo czasu na przemyślenia. A miejsce nie było nigdy szczególnie uczęszczane, była to niewielka biblioteka w jednej ze spokojniejszych dzielnic. Szczerze, jeśli ktoś już tam zatrzymywał się na dłużej, to pewnie aby porozmawiać właśnie z nim, pod przykrywką wypożyczania książki lub dwóch. Cóż. Nasz złodziej czasem pracował dla siebie, a czasem, jeśli zlecenie brzmiało wyjątkowo interesująco, przyjmował klientów. Jednakże znany był z tego, jak wiele zleceń odrzucał bez namysłu, toteż przychodząc do niego trzeba było się pogodzić z taką możliwością.

Złodziejaszek nigdy nie zatrzymywał swoich łupów. Nie interesowało go kolekcjonerstwo, a jedynie sam skok. Sama adrenalina, którą każda kradzież przynosiła ze sobą. Dnia pewnego jednak niefortunnie zatarł z dosyć.... niebezpieczną organizacją. Mafia. Może polowanie na mniejsze łupy już mu się znudziło, a może chciał spróbować swoich sił, ale decyzja była tępa. Obrabował sukcesywnie, a jak! Tajne informacje zostały przez niego wyniesione z jednej z baz, jednakże, cóż, niektórym się to nie spodobało. Bardzo możliwe, że następne parę klientów było nasłane przez nich, aż któregoś nie zaakceptował, ponieważ informacje zaraz wyciekły o jego następnym skoku.

Jego celem była posiadłość bogatego właściciela muzeum, który podobno przetrzymywał sobie oryginały dzieł, których podróbki sprzedawał. Gdy złodziejaszek przybył na miejsce, znalazł tylko ciało właściciela posiadłości. Martwe. Zamordowany z premedytacją wraz z jego rodziną. Zaraz policja zleciała się na miejsce, jakby ktoś zawiadomił ich wcześniej.

W więzieniu nadali mu numer 15. Proces nie był długi. Wydawał się przyspieszony... nie miał wątpliwości, że ktoś maczał w nim palce. W końcu skazali bibliotekarza, a po nocach złodzieja, na śmierć. Przecież zamordował z zimną krwią, prawda? Całą rodzinę! Jakże okrótnie do tego. Dowodów wydawało się przybywać z każdym dniem. Jego imię zostało na zawsze splamione.

W końcu odbyła się też egzekucja. I tak zakończyła się historia złodzieja, który przez swoją zarozumiałość i głupotę zadarł z niewłaściwymi ludźmi. Bo... skończyła się, prawda?