Urodził się jako pierwszy i jedyny syn państwa Miyasaki, młodej pary zaledwie parę miesięcy po ślubie. Ciężko pracujący na utrzymanie rodziny ojciec, spędzający większość czasu poza domem oraz matka, rozdarta pomiędzy wychowywaniem dziecka a dorabianiem w pobliskiej kwiaciarni. Pomimo odczuwalnych braków finansowych i łączącego się z tym stresem, starała się by nie wpłynęło to na jej syna i miał on wszystko czego potrzebował.
Haruo wyrósł na pracowitego i sumiennego nastolatka. Już wtedy dało się dostrzec pewne wady charakteru — braki w empatii często doprowadzały do kłótni z rówieśnikami, za to zakrzywione zrozumienie zasad panujących na świecie utrudniały mu możliwość odnalezienia swojego miejsca. Otóż blondyn wierzył, że w życiu należy przestrzegać pewnych zasad, a te za którymi podążał on sam nie zawsze zgadzały się z akceptowanymi w społeczeństwie normami. Drobne kłamstwo dla większego dobra, zrzucenie winy lub obowiązku na kogoś innego jeśli gwarantowało to lepsze rezultaty. Byleby na koniec dnia polepszyć własną sytuację.
         Naturalnym więc było, że gdy tylko ukończył 15 lat, rozpoczął poszukiwania pracy dorywczej by zyskać nieco więcej samowystarczalności. Spotkało się to z niepewnością ze strony matki ale parę trafnych argumentów i zapewnienie, że nie wpłynie to jakoś osiągnięć w szkole i dostał zielone światło. Skończył w niewielkiej restauracji, wykonując dorywcze zadania tam gdzie akurat brakowało pary rąk. Właściciel był wyrozumiały a reszta pracowników traktowała młodzieńca jako część zespołu. Nic więc dziwnego, że przepracował tam jakieś półtora roku nim został zmuszony do rezygnacji przez niefortunny wypadek.
         Zażarta kłótnia między starszym mężczyzną, właścicielem, a kucharzem, młodym i narwanym, z tendencją do wybuchowego okazywania emocji. Przerodziło się to w szarpaninę a ucierpiał nikt inny jak Haruo. Pchnięty staruszek wpadł na Miyasaki’ego, przewracając jego jak i pojemnik ze stężonym, żrącym środkiem czystości, wymagającym rozcieńczenia przed użytkiem. Niewiele wcześniej został on wyjęty przez kucharza który, w swoim rozkojarzeniu, nie sprzątnął go od razu a zostawił najzwyczajniej na boku. To drobne niedopatrzenie, w połączeniu z kilkoma pochopnie rzuconymi słowami, sprawiło, że niebezpieczna substancja rozlała się prosto na dłoń młodego pracownika. Być może szybka reakcja kelnerki, przyglądającej się dotychczas intensywnej kłótni, pomogłaby gdyby nie jej ewidentny brak wiedzy. Gorąca woda pod którą wcisnęła dłoń Haruo tylko pogorszyła sytuację a interwencja medyczna nadeszła zbyt późno by zapobiec tragedii. Poparzenia były zbyt dotkliwe, odbierając chłopakowi sprawność w prawej dłoni, skazując na lata licznych fizjoterapii i operacji. Pokrzyżowało to też jego wstępne plany — chciał pójść w ślady ojca, kierowcy przemysłowego.
         Cóż, jak to mówią, szczęście w nieszczęściu. Dominująca dłoń, lewa, wyszła w tym wszystkim bez szwanku, za to walka o odszkodowanie pieniężne rozpaliła pasję do prawa. Pieniądze otrzymane finalnie przez rodzinę Miyasaki, za krzywdę wyrządzoną ich dziecku, zostały przeznaczone nie tylko na leczenie ale i opłatę studiów na uczelni Musashino. Młody już mężczyzna wykazał się zawziętością oraz inteligencją, zdając wszystkie zaliczenia i egzaminy z wysokimi wynikami. To, w połączeniu z odrobiną szczęścia i zrobieniu czarującego pierwszego wrażenia, pozwoliło mu na staż w popularnej i wysoko cenionej kancelarii prawnej. Krok za krokiem aż w końcu obrócił tragiczny wypadek na swoją korzyść i zatrudnił się jako adwokat.
         Wybór miasta był czystym przypadkiem. Jedynym co pchnęło go ku przeprowadzce do Fukkatsu była przyjemna dla oka liczba idąca w parze ze słowem ‘wynagrodzenie’. W decyzji utwierdziło go szybkie przejrzenie zdjęć po wpisaniu odpowiedniego hasła w przeglądarkę, by sprawdzić czego mógł się spodziewać po mieście. Przeprowadzka do nowego mieszkania poszła sprawnie, pozostało mu już tylko zadomowić się i rozpocząć nowy rozdział swego życia.