głos; atrament włosów wodospadem wpływa na ramiona, plecy i piersi, pod wpływem wilgoci zawijając pasma u krańcach ku górze; jasne oczy o stalowej tęczówce iryzującej z otaczającymi ją światłami; zwykle źrenice przywodzące na myśl dno zastałej studni - mają w sobie coś martwego i mętnego; sylwetka niewysoka - sięga nie więcej niż 160 centymetrów, jest przy tym filigranowa, wydaje się krucha, choć pod luźnymi ubraniami kryją się stosunkowo dobrze wyrobione mięśnie; czasami utyka na prawą nogę, której łydkę i część uda zdobią blizny przypominające makabryczne korzenie drzewa; pod prawym okiem niewielka blizna; na szyi drobny wisiorek;

21 lat

-

-

784

81

głos; atrament włosów wodospadem wpływa na ramiona, plecy i piersi, pod wpływem wilgoci zawijając pasma u krańcach ku górze; jasne oczy o stalowej tęczówce iryzującej z otaczającymi ją światłami; zwykle źrenice przywodzące na myśl dno zastałej studni - mają w sobie coś martwego i mętnego; sylwetka niewysoka - sięga nie więcej niż 160 centymetrów, jest przy tym filigranowa, wydaje się krucha, choć pod luźnymi ubraniami kryją się stosunkowo dobrze wyrobione mięśnie; czasami utyka na prawą nogę, której łydkę i część uda zdobią blizny przypominające makabryczne korzenie drzewa; pod prawym okiem niewielka blizna; na szyi drobny wisiorek;

21 lat

-

-

784

81

- Nakajima? Zawsze był jakiś dziwny. Wystarczyło, że na korytarzu zamruga światło, a jego czerwone oczy jaśniały zainteresowaniem, jakby spodziewał się coś dostrzec. Teraz? Od wypadku wiecznie wzrok ma wbity w ziemie, chodzi smętny i przygarbiony, jakby cały świat na barki mu spadł. Jeszcze bardziej blady, twarz non stop zakryta pod maską, trochę szkoda, bo źle nie wyglądał. Teraz to ledwo co widać! Do fryzjera też dawno nie zaglądał, bo jego włosy — czarne swoją drogą — są w wiecznym nieładzie, grzywka opada na czoło, przez co nie wiem, czy cokolwiek widzi, odkąd ma opaskę na prawym oku. Ciągle coś skrobie w notatniku, nie odzywa się do nikogo, ale raz! Raz słyszałam jego głos i powiem ci, że kolana to mi totalnie zmiękły — relacja przypadkowej studentki Uniwersytetu Fukkatsu.

23

student, youtuber oraz podcaster

-

158

19

głos; atrament włosów wodospadem wpływa na ramiona, plecy i piersi, pod wpływem wilgoci zawijając pasma u krańcach ku górze; jasne oczy o stalowej tęczówce iryzującej z otaczającymi ją światłami; zwykle źrenice przywodzące na myśl dno zastałej studni - mają w sobie coś martwego i mętnego; sylwetka niewysoka - sięga nie więcej niż 160 centymetrów, jest przy tym filigranowa, wydaje się krucha, choć pod luźnymi ubraniami kryją się stosunkowo dobrze wyrobione mięśnie; czasami utyka na prawą nogę, której łydkę i część uda zdobią blizny przypominające makabryczne korzenie drzewa; pod prawym okiem niewielka blizna; na szyi drobny wisiorek;

21 lat

-

-

784

81

- Nakajima? Zawsze był jakiś dziwny. Wystarczyło, że na korytarzu zamruga światło, a jego czerwone oczy jaśniały zainteresowaniem, jakby spodziewał się coś dostrzec. Teraz? Od wypadku wiecznie wzrok ma wbity w ziemie, chodzi smętny i przygarbiony, jakby cały świat na barki mu spadł. Jeszcze bardziej blady, twarz non stop zakryta pod maską, trochę szkoda, bo źle nie wyglądał. Teraz to ledwo co widać! Do fryzjera też dawno nie zaglądał, bo jego włosy — czarne swoją drogą — są w wiecznym nieładzie, grzywka opada na czoło, przez co nie wiem, czy cokolwiek widzi, odkąd ma opaskę na prawym oku. Ciągle coś skrobie w notatniku, nie odzywa się do nikogo, ale raz! Raz słyszałam jego głos i powiem ci, że kolana to mi totalnie zmiękły — relacja przypadkowej studentki Uniwersytetu Fukkatsu.

23

student, youtuber oraz podcaster

-

158

19