Nie odsunęła się kiedy podszedł i, oczywiście, wyciągnął dłoń do celu bez żadnych przeciwności losu. Stojąc właściwie tuż przed nim i spoglądając jak unosi ramię, by zbadać jedną z najwyżej zawieszonych słuchawek, nie odegnała przeświadczenia, że wiele z problemów dokładnie tak rozwiązywał - sięgał po nie nieważne jak odległe były i dzięki temu z roku na rok rósł coraz bardziej aż do momentu, w którym byle zagadka rozwiązująca kłopot nie stanowiła problemu. Pewnie też to miał na myśli wspominając o nauce pływania w bagnach.
Nagle odbierając od niego pognieciony skrawek sama sobie wydawała się o wiele mniejsza niż normalnie. Obróciła notatkę kilka razy w palcach, przypatrując się tekstowi, ale właściwie nie skupiała spojrzenia na znakach; wsłuchiwała się w ton Yakushimaru. Jego ironiczne wstawki zwykle nie robiły na niej wrażenia, ale teraz podświadomie przyjęła kolejne wyzwanie. Jeżeli razem z bratem nie udało im się odgadnąć ostatniego elementu, wzięła za punkt honoru, by w duecie z nią wszystko poszło gładko. Nie rywalizowała z nikim, ale i tak czuła potrzebę udowodnienia, że jej towarzystwo mogło się do czegoś przydać. Nawet jeżeli umieszczona w zagięciach karteczki łamigłówka z niczym jej się jeszcze nie kojarzyła. Poza tym rzeczywiście brzmiała jak chińskie przysłowie. Podążać za sercem? Czy gdzieś w tym niemożliwie ciemnym pomieszczeniu był symbol, do którego trzeba podejść? Unosząc spojrzenie zorientowała się, że ciemnowłosy zdążył odejść; znał już plan na obydwa pomieszczenia, wspomniał nawet o jakiejś lasce, chociaż dopiero docierało to do skupionego umysłu Raikatsuji. Nie chciało jej się wierzyć, że miał problem z byciem dotykanym przez kogokolwiek, ale z drugiej strony nie był obiektem na wystawie, aby każdy kładł na nim ręce. Czasami zdawało się jej, że dokładnie do tego zmierza, pchając się w tłum rozgrzanych wieczorną imprezą ciał. Zapominała najwidoczniej, że - podobnie jak ona i każda inna osoba - mógł sobie zwyczajnie pewnych gestów nie życzyć. Mógł też nie mieć na to nastroju - jak dzisiaj. Uszanowała to z ociągnięciem, oddając się własnemu zadaniu.
I sunąc wzrokiem po ścianach dostrzegła wreszcie coś, co zwróciło jej uwagę. Cichy dźwięk kroków świadczył o niedługiej wędrówce; w mroku wypełniającym ciasne cztery ściany trudno było dostrzec mały stolik, niknący w kontraście tworzonym przez sporadycznie ustawione, podświetlone od dołu pozostałe blaty. Dotknęła palcami niewielkiej szkatułki, podważając jej wieczko. To, co znalazła w środku, nic tak naprawdę jej nie mówiło - przynajmniej do czasu aż nie przedarła się przez przesmyk łączący obydwa pokoje.
Widok kucającego nad pentagramem Yakushimaru wywołał w niej mimowolne rozbawienie. - Podpowiedziało - odezwała się od razu, łącząc demoniczne kropki i wystawiając dłoń w kierunku towarzysza. Palce trzymały podłużny, płaski przedmiot, prezentujący się jak talizman. - Ale jeżeli chciałeś już wracać do domu, są na to prostsze sposoby. Za chłodno ci na naszym ziemskim padole? - W oczach tliła się iskra zaczepności, ale zniknęła, gdy ponad ciemną fryzurą towarzysza dostrzegła, prawdopodobnie, dodatkową część układanki. Stukając niskimi obcasami przemknęła obok chłopaka, docierając do ściany z zawieszonymi na jej powierzchni zdjęciami.
Powieki nieco się przymrużyły, gdy jak urządzenie skanujące zapoznawała się z każdym pojedynczym kadrem. Bez wyjątku na wszystkich ujęciach znajdowali się ludzie rozmawiający przez telefon, ale zakreślone flamastrem źrenice miały w sobie coś złowieszczego i hipnotyzującego. - Moglibyśmy kiedyś obejrzeć ten film - propozycja padła nieoczekiwanie, choć tym razem ona wydawała się odległa. Zabrzmiała jakby palnęła to przypadkiem, jakby nawet nie była świadoma wysuwanej w jego kierunku oferty. W tym czasie dotykała fotografii, która nie pasowała do pozostałych. Opuszką pogładziła śliski papier, wyczuwając na skórze szorstkość przedziurawień. - Chociaż bardziej od horrorów kusi mnie Podziemny krąg z 1999 roku. Słyszałam mnóstwo dobrych recenzji, ale jakoś nie było okazji. W grudniu się przeprowadzam i jeżeli tego nie widziałeś moglibyśmy... - urwała gwałtownie na widok tego, co znajdowało się po drugiej stronie zdjęcia. Przez czas swojego monologu musiała je odpiąć od ściany, moment po tym, jak wyczuła małe zgrubienie. Rzeczywiście na tyłach mieściła się złożona kilka razy karteczka - trzeci poszukiwany talizman, którym zamachała dla uwagi, obracając się przodem do Yakushimaru. - Mam ostatni. - Przywołana do fabuły gry zakryła piąte ramię gwiazdy odnalezionym amuletem. Nie wydarzyło się nic nadzwyczajnego; farba imitująca krew nie rozbłysnęła landrynkową czerwienią, złowieszczy świst nie zdmuchnął płomieni wszystkich świec. A jednak w nadgarstkach czuła skurcze zniecierpliwienia, rozglądając się asekuracyjnie wokół i być może wyczekując wspomnianej wcześniej aktorki. Nie pojawiła się; jedynie rozległ się dźwięk otwieranych drzwi, najwidoczniej zwiastujących koniec escape rooma.
- Wygraliśmy. - Przynajmniej w tej jednej, podrzędnej kwestii mogła poczuć posmak zwycięstwa. Przez większą część udziału w scenariuszach nie potrafiła odgonić namolnych myśli, że z Yakushimaru jest coś nie tak, ale może nie powinna tego tak analizować. Kto wie, czy kompletnym przypadkiem nie zaczęła sobie pewnych rzeczy wmawiać, tworząc wyolbrzymiony obraz problemu, którego nawet nie było. - I mamy kolejne talony. - Uzyskana nagroda wylądowała w jednej z kieszeni, podczas gdy umalowana twarz skierowała się z zadarciem brody ku towarzyszowi. - A jakby tego było mało: wygląda na to, że w naturalny sposób chronię cię od wiernych fanek. Możemy za to wypić, ale tym razem ja robię drinki. Różowy do ciebie nie pasuje.