Alfabet łaciński: Kaoru Nanami
Katakana: カオル ナナミ
Kanji: 華央留 七海

Nana. Nami. Albo Amie — przyjaciółka, która jednak zostawiła swoich przyjaciół we Francji, aby spełniać marzenia. Córka francusko-japońskiego małżeństwa, wychowana w Europie. Pomimo życia z dala od kraju kwitnącej wiśni, mama zadbała o to, by nauczyć ją języka, przekazać kulturę i unikalne wschodnie wierzenia ,oraz by od czasu do czasu widywała dziadków mieszkających nad oceanem.

Imię wybrane przez rodziców miało jednocześnie brzmieć japońsko, jak i pomóc dziewczynie wpasować się w europejskie społeczeństwo. Nanami można odczytać jako siedem mórz (七海), co najwyraźniej stanowiło przepowiednię życia rozciągniętego między dwoma krajami. Siódemka to również pomyślna liczba, a Nana z pewnością urodziła się pod szczęśliwą gwiazdą. Nazwisko za to zdawało się mieć przeciwne do imienia znaczenie, jednak okazało się je doskonale uzupełniać. Kaoru (華央留) w sposób doskonały i piękny (華) oddała się pasji do gimnastyki, bez problemu utrzymując (留) swoje życie w pełnym zaangażowania treningu.

Środkowe kanji nazwiska (央) dopiero miało odsłonić swoje znaczenie w kontekście późniejszych wydarzeń.


Nanami trenuje gimnastykę artystyczną od 7 roku życia, która to dziedzina jest niezaprzeczalną pasją i życiową miłością dziewczyny. Rodzice od początku wspierali ją w osiąganiu zawodowych celów, dowożąc niemal codziennie na treningi oraz zawody — wpierw w obrębie Francji, a później nawet w granicach Europy. Mogli sobie na to pozwolić ze względu na wysokie stanowisko ojca w międzynarodowej korporacji, która gwarantowała im wygodne życie i możliwość zrezygnowania z pracy zawodowej przez mamę, która dzięki temu mogła pilniej pomagać córce w realizacji marzeń. Marzeniem tym było oczywiście bycie najlepszą, wygranie mistrzostw świata oraz olimpijskiego złota. Niemniej we Francji nie miała aż tak dobrych możliwości rozwoju, w kraju, który ledwie mieścił się w pierwszej dwudziestce pod względem olimpijskiej klasyfikacji medalowej w gimnastyce. Japonia, utrzymująca się w pierwszej trójce, była zdecydowanie bardziej obiecująca. Z tego względu, gdy Nana miała 15 lat, rodzina postanowiła przeprowadzić się do Japonii, gdzie ojciec mógł uzyskać przeniesienie. Od tego momentu rozpoczęła się jeszcze intensywniejsza przygoda dziewczęcia z tym sportem, a i zmierzenie się z większą konkurencją. 


Od zawsze lubiła opowieści mamy o religii shinto, które jawiły się Nami jak kolejna, znana tylko jej mitologia. Legendy podobne do tych greckich, nordyckich, a nawet słowiańskich — bogatych w przedziwne stworzenia. Dziadek, ojciec mamy jest kapłanem shinto, stąd rodzicielka kultywowała tradycje i uczyła córkę szacunku do świata duchów współistniejącego z materialnym światem. Nanami często się zastanawiała, jak ojcu i matce udało się pogodzić ich skrajnie różne kultury, jednak wszystko wskazywało na to, że wielka miłość, tolerancja i fascynacja z obu stron była doskonałym przepisem — z którego udało się przyrządzić wyjątkowo udaną córkę. 

Duchowość Nany objawia się jednak na różne sposoby. Została wychowana pod splatającymi się wpływami mamy shintoistki, laickiej Francji i katolickich, europejskich dziadków. Nami wierzy więc po trochę we wszystko, nie negując żadnego systemu wierzeń lub „niewierzeń". Z przyjemnością i samodzielnie stworzoną modlitwą na ustach pójdzie do jakiejkolwiek świątyni, jak i ze skupieniem wczyta się w placementy swojego znaku zodiaku.

☼ Słońce — Ryby
☾ Księżyc — Baran
↑ Ascendant — Skorpion
☿ Merkury — Ryby
♀ Wenus — Baran
♂ Mars — Koziorożec


Po przeprowadzce do Japonii dostała się do wybitnego klubu sportowego w Fukkatsu. Przygotowywała się pilnie do regionalnych zawodów, z czym nie miała problemów — podwójne obywatelstwo załatwiało sprawę, a niebieskie włosy wystarczyło przed pokazem przykryć sprayem koloryzującym. Okazała się zaskakująco dobra na tle innych uczestniczek, szczególnie że dwie najlepsze dziewczyny z klubu złapały kontuzję. Miała nawet szansę wygrać z trzecią z kolei gwiazdą klubu, jednak Nanie na tym nie zależało: kilka pierwszych miejsc przechodziło do krajowych eliminacji, gdzie miała zamiar już dać z siebie wszystko. Niestety, zagrożone dziewczę z klubu na wszelki wypadek wolało zagrać nieczysto. Tuż przed zawodami, w szatni, gdy nikt nie patrzył, dosypała do szejka proteinowego Nami sproszkowanego ananasa. Nanami zawsze szczerze mówiła o tym, że ma na niego uczulenie. Sam ananas jednak nie mógł zrobić jej nic więcej niż doprowadzić do mocnych bólów brzucha. O czym jednak nie wiedziała gimnastyczka ani nikt inny, była silna reakcja krzyżowa ananasa z kiwi, na którym bazował szejk. Wypicie napoju skończyło się wstrząsem anafilaktycznym i szybką akcją ratunkową, w której jednak doszło do chwilowego zamknięcia dróg oddechowych i niedotlenienia mózgu. Cóż, te zawody miała z głowy, przyłoży się do następnych.


Nanami od razu powiedziała mamie, gdy zaczęła widzieć duchy. Rodzicielka z czułością wytłumaczyła jej, jak piękny i specjalny jest to dar, pomagając piętnastolatce oswoić się z nową rzeczywistością. Według Nany zmieniło się tyle, że teraz po prostu widziała stworzenia i byłych ludzi, o których istnieniu już i tak wiedziała. Teraz znaczenie jej nazwiska stało się pełne. Zakończyła swoje dotychczasowe życie i pozostała w połowie drogi między światami jako senkensha.