Cichy głosik w głowie, który próbował alarmować o statusie nieznajomości i ostrożności, całkiem zwinnie przygasł. Ciężko było oplatać się nieufnością, gdy przytrafiały się tak nieoczekiwane. Raz, że nie było na to czasu dla niej, wyciągając na wierzch te bardziej intuicyjne reakcje, a dwa - to samo tyczyło się mężczyzny. Nie wyobrażała sobie, zęby ktoś zaplanował wszystko w takich szczegółach, będąc przy tym...tak pijanym i szczerym w zachowaniu? Nie znaczyło to, że miałby naiwnie dać się...do czego?
Blady przebłysk uśmiechu pojawił się intuicyjnie, niby migające światło w oddali, chociaż od razu nałożony przez zmęczenie i intensywność napięcia jakie panowało. I wilgoć.
Kiwnęła niemo głową. Nie miała zamiaru oponować, chociaż bywała uparta. Drgnęła za to, gdy usłyszała nazwisko. Minamoto. Jakoś uważniej prześlizgnęła spojrzeniem przez męską twarz, zastanawiając się cicho, czy znał...jego - nie mam zamiaru podważać Pana deklaracji - klan Genji był szalenie honorowy i miała tego świadomość od bardzo dawna. Nie wierzyła, by cokolwiek się zmieniło przez ostatnich kilka lat.
Na analizy przyjść miał jeszcze czas. Nie dziś. Nie kiedy woda w fontannie chlupotała pod stopami kiedy bucik znalazł się znowu  na przeznaczonym sobie miejscu. Dopasowany idealnie. Zrezygnowanie - chociaż nie ulotniło się całkowicie, ustępowało miejsca innym emocjom, bardziej zachęcającym, usta rozciągnęły się lekko - ale tego szkicowania Panu nie daruję - dodała - mam nadzieję, że wiem Pan jak takie wybierać - uniosła wzrok za podnoszącym się mężczyzną - wolałabym tamtędy nie iść - odezwała się ciszej. Skuliła ramiona, by jedną dłonią potrzeć wilgotną skórę. Przyjęła jednak z wdzięcznością Haori, czując gładki dotyk materiału. Podniosła się, ułatwiając zarzucenie go na ramiona. Być może jednak nikt nie zwróci na nią już uwagi. Podciągnęła brzegi odzienia wyżej, odrobinę bardziej przysłaniając policzki - Wystarczy, że przeprowadzi mnie Pan przez salę, do wyjścia. Do taksówki dotrę sama - zakomunikowała, spoglądając na towarzysza i przestępując z nogi. Wciąż drżała, ale okrycie dawało szansę, by chłód nocy nie przedarł się zbyt szybko.

@Yōzei-Genji Noriaki

Gratulowałem sobie w myślach za to moje podejście do sytuacji. Może wzrok miałem nieco niewyraźny, za bardzo błyszczący, może za wolno się poruszałem ale ostatecznie nie można było mi raczej odjąć klasy. A o to chodziło, kiedy już przedstawiłem się nazwiskiem - by nie stracić jej w pełni biorąc pod uwagę okoliczności.
Podłapałem sugestię co do zadość uczynienia. Uprzejmie skinąłem głową. Nie miałem pojęcia o sztuce ale nie powinno być to trudne. Co do jej niechęci to niestety nie mogłem nic na to zaradzić - Obawiam się, że nie będzie miała Pani wyboru - zmarszczyłem we współczuciu czoło bo niestety nie dało się za bardzo dojść do wyjścia inaczej. No ale miałem na uwadze jej niechęć. Sam zresztą wolałem nie być wyeksponowany. Było tu dużo znajomych twarzy, a moje przebranie uległo częściowemu rozpuszczeniu.
Poprowadziłem ją zgodnie z jej prośbą do wyjścia upewniając się na komórce, że taksówka już czeka. Od jednego z kelnerów udało mi się uzyskać długopis i wypisałem na serwetce swoje dane kontaktowe. Zaraz po pożegnaniu się z kobietą, zapisałem na własnej ręce informację dla siebie w przyszłości, że jak będzie dzwonił do mnie nieznajomy numer telefonu to powinienem odebrać. Byłem to winny.

|z tematu Noriaki & @Ejiri Carei

*Ja tylko przechodzę, proszę się nie przejmować*

Shey weszła do sali głównej z najbardziej wkurwioną miną, na jaką było ją stać. Od razu uderzyła ją głośna muzyka i nieprzyjemne, ciężkie powietrze, pełne perfum potu i alkoholu. Wzięła głębszy oddech starając się walczyć z mroczkami, jakie przez moment zatańczyły przed jej oczami. Na marne. Zaczęła przeciskać się przez tłumy wyginających się ciał w tańcu. Było jej duszno, jednak nie mogła ponownie wrócić na balkon. Dla niej zabawa się już skończyła. Wciąż miała przed oczami ciemniejący, grafitowy wzrok nieznajomego. On także skończył na dziś imprezę? Wiedziała, że Hayato ruszy pewnie niedługo po niej. Nie zamierzała jednak na niego czekać. Odnajdą się. Nie teraz to potem. Jak zawsze. Może miał coś jeszcze do załatwienia ze śliczną blondynką, z którą gadał wcześniej. Nie spodziewała się, żeby miał wrócić dzisiaj do domu wcześnie.

Kiedy w końcu udało jej się przedrzeć przez tańczących gości udała się do kibla. Tam jak zresztą mogła się spodziewać zastała praktycznie kilkukilometrową kolejkę wyczekujących pań. Przeklęła pod nosem coś paskudnie brzydkiego. Mogła zrobić scenę i wbić się na chama, jednak nie zamierzała zwracać na siebie tysiąc par umalowanych oczu z doklejonymi sztucznymi rzęsami. Była zbyt zmęczona. Zamiast za to zdecydowała się uderzyć w mniej oczywisty punkt. Podeszła do niedomkniętych drzwi męskiej toalety i bezceremonialnie weszła do środka. Udała się do jeden z dwóch kabin, z której właśnie wychodził jakiś koleś w puchatym stroju kurczaka. Na szczęście nie widziała jego zmieszanej miny przez żółtą maskę z dziobem. Po wszystkim od raz ruszyła do wyjścia.

Wyszła na dziedziniec w końcu rozkoszując się świeżym nocnym powietrzem. Opuściła rezydencję udając się do miasta. Czy naprawdę miała zamiar iść do domu? A może zwyczajnie przenieść imprezę i swój zły humor gdzieś indziej.

zt