Yakushimaru Seiya DZWONI DO CIEBIE

odbierzodrzuć

NIEODEBRANE POŁĄCZENIE OD: Yakushimaru Seiya (1)

Yakushimaru Seiya DZWONI DO CIEBIE

odbierzodrzuć

POŁĄCZENIE Z: Yakushimaru Seiya

00:02

Co jest? — w tonie zabarwionym chrypą typową dla kogoś, kto ledwo otworzył oczy i został zmuszony do natychmiastowego zderzenia się z rzeczywistością, słychać było typową dla Yakushimaru agresję. Nie została ona jednak skierowana ku Shiimaurze, słysząc o konieczności pomocy, natychmiast założył, że ta pomoc zakładała użycie pięści i sklepanie jakiegoś przypierdalającego się frajera.
W tle już szeleściła pościel – rzecz jasna, gwałtownym ruchem zerwana z ciała. Materac brzmiał, jakby odetchnął z ulgą, gdy czarnowłosy wstał na równe nogi i ruszył przez pokój, kląc pod nosem, gdy jeszcze zaspany potrącił coś w drodze do szafy. Raikatsuji jeszcze nie przedstawiła mu sytuacji, a zawiasy starej szafy skrzypnęły. — Jeśli coś ci się stało, to zapierdolę chuja. Mam nadzieję, że to kurwa słyszy, bo już po niego idę.
Tylko gdzie? Na razie nie przyszło mu na myśl, że powinien o to spytać.

POŁĄCZENIE Z: Kruszynka

00:15

- N... - Jeżeli chciała coś powiedzieć, to została zagłuszona przez jawną obietnicę zamordowania każdego, kto śmiałby śmieć posiadać ręce i preferencje w niskich brunetkach. Odczekała tylko moment; wszystko w absolutnym milczeniu, raz jeszcze udowadniającej, że nie ma rzeczy, wobec której straciłaby cierpliwość. Dopiero gdy echo skrzypnięcia ucichło, po drugiej stronie połączenia dało się wychwycić powolny wdech. - Nie wiem dlaczego uznajesz, że w moim pokoju jest jakikolwiek chuj, którego trzeba poddać ostatecznemu pierdoleniu - w głosie zabrzmiało jednak coś dziwnego; jakby jednak się zawahała, jakby zdanie było prostą drogą, a ona zahaczyła o jeden z wyrazów, w porę łapiąc równowagę. - Ale skoro o akademiku mowa: mógłbyś tutaj podjechać? Wyrobiłbyś się w pół godziny? Muszę powynosić masę rzeczy, a niektóre projekty są niemożliwie ciężkie. I tak już wspomniałam panu Kajaharze, że przyjadę na szóstą trzydzieści. Wolałabym nie przekładać pracy drugi raz, a mam tu jeszcze tysiąc pudeł. Jeżeli nie masz czasu to w porządku. Po prostu...

POŁĄCZENIE Z: Yakushimaru Seiya

00:25

Nie wiem kurwa. Co można robić o cholernej- — jego głos na moment oddalił się, gdy ewidentnie odsunął telefon od własnego ucha. Szybko jednak powrócił do wcześniejszego natężenia. — piątej rano, jeśli nie wpierdalać się w jakieś gówno? To nie tak, że mówię z doświadczenia, no ale kurwa trochę tak — Yakushimaru spuścił jednak z tonu, gdy zatrzaskiwał drzwi szafy. Telefon stuknął o biurko, gdy odłożył go w tle już naciągając na siebie ubrania. Skoro nic jej nie groziło, nie było potrzeby takiego pośpiechu, a mimo tego już naciągał na siebie ubrania. Materiał szeleścił, sprzączka paska brzęczała, gdy naciągał na siebie spodnie. — Będę za dziesięć minut. Przecież nie siedzę na jebanym drugim końcu miasta. I tak już nie zasnę, bo miałem pojebany sen, ale nie wspominałaś, że znalazłaś mieszkanie. Wypierdalają cię z pokoju i wyprowadzka nie może poczekać do bardziej przyzwoitej pory?
Telefon znów znalazł się przy jego twarzy. W tle szczęknął zamek, a kroki niosły się echem po pustym korytarzu.

POŁĄCZENIE Z: Kruszynka

00:39

- Mamy inne hobby, Yakushimaru. - Słuchała cierpliwie jak się ubiera; dźwięku ocierających się o siebie materiałów, szczęku metalowej sprzączki. Potrafiła wyobrazić sobie jak warstwa po warstwie narzuca kolejne ciuchy, w totalnym chaosie otoczenia, ze zmierzwionymi od snu włosami i cieniami niewyspania pod jak zwykle wściekle przymrużonymi powiekami. - I moje zakłada wyniesienie się stąd jeszcze dzisiaj. Inaczej musiałabym czekać kolejny dzień. - Jakby jedna doba była jakimkolwiek problemem. - To była dość nagła oferta, dlatego wolałabym, aby nikt nie sprzątnął mi jej sprzed nosa. Po drodze stawiam śniadanie. - Coś w tle zaszeleściło, zaszurał jakiś karton. - Co ci się śniło?

POŁĄCZENIE Z: Yakushimaru Seiya

00:51

— Ta, może — rzucił bez większego przekonania. Choć oboje wiedzieli, do czego pił, na szczęście Shiimaury nie pociągnął tematu dalej. Możliwe, że właśnie kręcił głową do samego siebie. — Wynoszenie się na poczekaniu to kurwa dość dziwne hobby. I nie wiem... chyba ciężko jest podpierdolić komuś miejscówkę sprzed nosa? — zaciągnął, najwidoczniej wciąż nie rozumiejąc tego pośpiechu. Nie wyglądało jednak na to, by poświęcił choć chwilę na kwestionowanie tego wyboru, skoro już był w drodze; już zamek ciężkich drzwi wyjściowych szczęknął, gdy pchnął je, by wyjść na zewnątrz. Kroki już nie wybrzmiewały echem; głos czarnowłosego też ucichł na kilka dobrych sekund. Zastanawiał się? Nie chciał mówić? — Znalazłaś sobie jakiegoś frajera i pakowałaś się kurwa, by z nim zamieszkać. Proroctwo? — rzucił, ale nie było wątpliwości, że nie mówił na poważnie. — Seiga — dodał po krótkim, ale słyszalnym oddechu. W jego tonie zawsze była ta jedna charakterystyczna nuta, gdy wypowiadał imię swojego brata. Niechęć młodszego Yakushimaru już dawno przekroczyła granice braterskich potyczek. — Jakby nie wystarczyło, że muszę widzieć ryj tego zjeba na żywo.