uuu groźny

hmmm

okeej

mam pomysł

skoro ja mam wybierać

Twój pokój

w akademiku

w środek

mogę opierniczać

*opierać

się o zamknięte drzwi

potem opierzony

się o ścianę

skończymy rozmową

na lóżku

bede super wyrozumiały

skoro mój słoiki książe

pamięta juz

moje imie  

w tym momencie

to jestem nawet

rozbestwiony

*rozbawiony

ale w sumie tez

XDDD

masz romańskie fantazje

jak chcesz

razem gwiazdy oglądać

skoro tchórzysz

ojej

mi tez sie

paluszek omsknął

- Maaam Cięę - oznajmił śpiewnym głosem na przywitanie Yuu, a chwilę później dało się słyszeć parsknięcie śmiechu, jakby usłyszał coś bardzo zabawnego. - Seiya, Seiya - wymruczał przeciągle, smakując brzmienie jego imienia na języku. - Znowu paluszek Ci się omsknął? Ręce Ci się trzęsą? W "rozłącz" nie trafiłeś już tak szybko... - zauważył. Mógł się założyć, że uśmiech, który rozciągał mu usta niemal od ucha do ucha, był również wyczuwalny w jego słowach. - Czy w tej kwestii także zamierzasz stchórzyć?

Yuu wsłuchiwał się we wszystkie dźwięki w słuchawce z rosnącym samozdowoleniem. Podniósł się sprzed biurka, żeby chwilę później ciężko opaść na łóżko - sprężyny mebla głośno skrzypnęły. - Z moimi zębami wszystko jest w porządku. Powinieneś to pamięć, zostawiły Ci parę śladów na ciele... w tym ten jeden mały tuż pod obojczykiem. Ale zakładam, że już się wygoił. - Głos Hyeona niósł się spokojnie, sennie, przywodząc na myśl pomruk przeciągającego się kota. - Oh, proszę, odśwież, uzupełnię Twoją historię o wszystkie detale. I wiesz, ja już przeżyłem tę fantazję, ale jestem otwarty na następne - cichy śmiech wymsknął mu się spomiędzy warg, na chwilę ukazując, jak pysznie się bawił podczas tej rozmowy. - Niepokoi Cię myśl, że możesz być obiektem moich fantazji? - tym razem w głosie Yuu dało się słyszeć szczere zainteresowanie.

W słuchawce rozległ się śmiech. Wesoły, serdeczny, głośny, taki, od którego trzęsą się ramiona. - Ahh, jesteś rozkoszny. Wiesz co, wpadnę do Ciebie na dniach, bo chyba potrzebujesz tej rozmowy. Będę cały tylko dla Ciebie, w Twoim pokoju, znowu. A jeśli potrzebujesz, żeby jeszcze bardziej ruszyć Twoją pamięć... - Yuu umilkł, ale tylko na chwilę, bo kilka sekund później Seiya mógł wychwycić westchnięcie, krótki jęk i następujący po nim pomruk, wszystkie bardzo erotyczne. - Mmmm, Seiya - jęknął przeciągle, jakby przyjemność zaczynała przesłaniać mu widzenie, a przecież leżał na łóżku i powstrzymywał się od ponownego wybuchnięcia śmiechem. Symfonia odgłosów, jakie zaczął z siebie wydawać, stawała się coraz głośniejsza i głośniejsza, zupełnie bezwstydnie odzwierciedlając to, czego Seiya się nasłuchał poprzednim razem.