POSTAĆ: Hattori Heizo
ZADANIE: 1

No to lecimy. Uznałem, że zarzucę czymś ze Śląska w sumie. Osobiście nie posługuję się gwarą, ale mam babcię, która jest wręcz rasową Ślązaczką, dlatego, gdy zbliża się Boże Narodzenie, często mówi, że dostaniemy coś na „Dzieciątko”, chociaż z tego, co widzę piszą to „Dzieciontko”, żeby oczywiście wyglądało bardziej gwarowo, I guess. Więc na Śląsku po prostu przyjmuje się, że to sam Jezusek bosymi stópkami przydreptał do nas i zostawił prezenty pod choinką.
Poza tym zerkając jeszcze na takie regionalne tradycje, napotkałem na informację, że tylko tutaj właściwie jest zwyczaj zostawiania hajsu pod talerzem. Ale może w innych regionach też ktoś tego uświadczył? W sumie po latach już mniej spotykam się z tym zwyczajem w moim domu, ale pamiętam, że babcia zawsze rozkładała stówki pod talerzami rodziców. Nas to już wykluczała.

POSTAĆ: Shirshu
ZADANIE: 1

Mkay. Szczerze mówiąc nie mam pojęcia czy takie rzeczy się robi ogólnie w całej Polsce, czy to tylko u mnie na czarnym końcu podkarpacia, ale tak... U mnie na święta zawsze brało się łuskę karpia i kitrało w portfelu, bo podobno miało to przynieść monetki w nadchodzącym roku... *patrzy do portfelika* Może powinnam zacząć to w końcu praktykować. Jest też coś z migdałem w pierogu, że niby osoba która trafi na niego w swoim pierożku albo będzie miała szczęście albo weźmie ślub, tylko nigdy nie pamiętam które to było. Plus na wigilię też jedno wolne miejsce dla niespodziewanego gościa. No i oczywiście sianko pod obrusem.

POSTAĆ: Minoru Yoshida.
ZADANIE: 1

W sumie jak sobie pomyślę, to u nas w rodzinie zawsze była taka tradycja, gdzie zaczynało się jeść kolację wraz z zobaczeniem 1 gwiazdki (najczęściej dzieciaki z jednym dorosłym patrzyły, aby ich czymś zająć w chwili podkładania prezentów xD) oraz pościło się cały dzień i nie jadło się nic do momentu tej kolacji właśnie. Także tradycją u nas było to, że dopiero 24 grudnia ubierało się choinkę, nie pamiętam jednak z czego dokładnie to wynikało, ale dopiero od 2 - 3 lat odeszli od tego moi rodzice i ubierana jest jakoś tak 2/3 dni wcześniej. Również mamy coś takiego, że do momentu aż każdy nie spróbuje każdej potrawy na stole, to nie możemy przystąpić do otwierania prezentów pod choinką. Jestem ciekaw, czy u Was też tak było, bo w sumie mnie zawsze bawiło to jak jakiegoś pieroga musiałem dzielić na pół, aby tylko móc tylko najpierw spróbować. No i obowiązkowo u nas są te 12 potraw, chociaż chyba też od jakiś 2 -3 lat powoli odchodzą od tej tradycji i ile zrobią, tyle będzie.

POSTAĆ: Saga-Genji Hayate
ZADANIE: 1

Skąd się wzięło obwieszanie ozdobami choinek i podobnych chabaziów na święta - z XVI wiecznych Niemiec. Polska jak zawsze sto lat za Murzynami, więc u nas się to przyjęło dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku, oczywiście Kościół standardowo na początku twierdził, że to pogaństwo, bo jak coś jest fajne to musieli tego zakazywać, żeby ludzie się za bardzo nie cieszyli. Na początku na choinkach wieszano jabłka (symbol zdrowia), orzechy (dobrobyt i siła), papierowe dekoracje (łańcuchy symbolizowały rodzinne więzi), pierniczki i inne ciastka. Zamiast elektrycznych lampek pierwotnie używano świeczek (światełka miały wskazywać drogę i odstraszać złe siły). Sama choinka z kolei - świerk, sosna albo jodła - to symbol życia, odradzania się i płodności, zieleń z kolei to nadzieja, witalność oraz narodziny.

POSTAĆ: Shin.
ZADANIE: 1.

Okej. Do teraz nie wiem, czy łamaliśmy jakieś tabu, czy tylko mnie wmawiano, że mięso podczas świąt to zakazana sprawa, ale totalnym must have pozostawał bigos, który wyłamywał się z potraw, w których nie mogło być mięsa (ale on zawsze miał, więc mózg w kawałkach).

Jako ciekawostkę za to powiem, że okres przypadający na dwa tygodnie przed świętami jest okresem, w którym odnotowuje się najwięcej rozstań wśród par. Więc super, bo przynajmniej można mieć świadomość, że nie jest się jedynym singlem na świecie w ten bajeczny czas.

POSTAĆ: Yuri Chie
ZADANIE: 1

Nie wiem, czy jest to tradycja Warszawska, czy tylko okolic z których jestem, ale zanim zacznie się Wielka Wojna na trzy zakazane tematy oraz opróżnianie szafki z procentami, ma miejsce pierwsza bitwa. Jest nią walka o uszka. Uszka zawsze są lepione ręcznie w dużych ilościach, do trzech z nich (prawdopodobnie ma to symbolizować trzech mędrców, ale nic sobie uciąć za to nie dam) wkłada się grosik. Ma on przynieść szczęście oraz pieniądze na przyszły rok. Szczęśliwcy jeśli trafią, są obrzucani zazdrosnymi spojrzeniami.

Kolejną tradycją jest tak zwana kasza na pieniądze pod postacią kuskusu. Jeśli zje się jej dużą ilość, to ma to zapewnić napływ gotówki. U mnie w rodzinie zwykle dodaje się ją do barszczu razem z grosikowymi uszkami, wysnułam teorię razem z kuzynostwem, że nic nie może przyjść bez odpowiedniej ofiary a barszcz to przecież krew z buraków. Większość tradycji świątecznych wywodzi się z pogaństwa, tak też uważam, że to całkiem rozsądna teoria.

Również każdy dostaje od gospodarza, u którego domu jest kolacja, łuskę z karpia zawiniętą w sreberko do portfela.

Zakaz jedzenia mięsa nadal trwa, bigos jest na pierwszy dzień świąt.

Jeszcze do szóstego roku życia dzieciakom w mojej rodzinie wmawia się, że puste miejsce dla niespodziewanego gościa należy do legendarnego Pana, który przyjdzie i zabierze prezenty oraz niegrzeczne dzieci, jeśli nie spróbują wszystkich 12 potraw. Mając cyniczną duszę już w wieku 4 lat powtarzałam, że jak ma mnie porwać, to niech pozwoli mi zabrać ze sobą talerz pierogów

Z ogólnych, nie aż tak patologicznych ciekawostek. W Japonii Boże Narodzenie obchodzi się ze smażonym kurczakiem i ciastem, najczęściej truskawkowym.

POSTAĆ: Munehira Aoi
ZADANIE: 1

Okay, hear me out. Zgodnie z przekonaniem, że zwierzęta mówią w noc wigilijną — zawsze dajemy im opłatek do zjedzenia podczas dzielenia się nim przed rozpoczęciem kolacji, z nadzieją, że szepną jakieś miłe słówko. I są dwie opcje, jakby dwie strony tej tradycji — jedna mówi o tym, że to głosy zmarłych przemawiają przez zwierzaki, a druga, że to one zyskują głos, żeby móc się z nami na te jedną noc porozumieć. Moja rodzina jest jednak mocno zakorzeniona w pogańskich wierzeniach i babcia powtarzała, że to duchy przemawiają przez futrzanych domowników i że nie wolno ich podsłuchiwać, kiedy szepczą, bo mogą przepowiedzieć nawet śmierć czyjąś śmierć.

Niby spoko, tradycja jak tradycja, ale w nocy jak pies mi się przychodził położyć do łóżka, a miałam te 8-9 lat, to jednak skóra cierpła na grzbiecie troszeczkę  

Plus w domu u babci nie było klasycznej choinki, tylko tak zwana wiecha zawieszana na suficie. Czyli święte drzewko, zawieszone do góry nogami, czubkiem w dół. Ozdabiały ją zawsze tylko kobiety, ozdoby się robiło ręcznie z papieru i koronek, zawieszało się słodycze.

POSTAĆ: Touya Kiryuu
ZADANIE: 1
Dodatkowe miejsce dla zbłąkanego wędrowca niekoniecznie jest przeznaczone dla żywych. Według niektórych tradycji na Wigilii mogą zagościć także zmarli, zwłaszcza ci, którzy odeszli w danym roku kalendarzowym. W związku z tym, przez cały wieczór na stole powinna się palić świeca, której pod żadnym pozorem nie wolno zdmuchiwać (chyba, że chcecie wygrać konkurs "Kto kolejny trafi do piachu"). Dodatkowo, zanim usadzi się tyłek przy stole, wypada też zdmuchnąć siedzisko i przeprosić szeptem ewentualnego krewnego świętej pamięci, który już mógł się rozgościć na danym miejscu. Raczej nikt rzewnie nie wspomina przesiadywania na wujkowych kolanach, change my mind.

POSTAĆ: Aomine Toshiro
ZADANIE: 1

U mnie w domu podczas wigilii nie można było jeść mięso (Co gorsza mięsa zawsze się piekły powoli w piekarniku tego dnia na kolejny. Tak jakbym Mamy, Ciotki specjalnie nas torturowały aromatem mięska, a tam tylko grzyby i ryby. Niestety łososia chowały dopiero na pierwszy dzień świąt.), dlatego każdy tylko czekał, żeby w końcu pójść na pasterkę. Bo powrocie można było w końcu dostać ciepły kawałek mięsa, chociaż raczej to bym się po prostu częstowaliśmy sami xD. Karp pływający w wannie, a później jego łuski do portfela po dziadkowym uboju, bo nikt inny nie miał na tyle zimnej krwi. No i w sumie jest jedna z najgorszych rzeczy, jaka może się pojawić na wigilijnym stole, między innymi kiepy w wodzie, czyli kompot z suszu.

POSTAĆ: YŌZEI-GENJI NORIAKI
ZADANIE: Jeżeli ci smutno bo ktoś nie świętował twoich urodzin to pomyśl sobie o Jezusie, który musiał czekać ponad trzy wieki by się ktoś zainteresował świętowaniem jego urodzin. Bo tak, dzień 25 grudnia jako dzień do świetowania został ustalony w 350 roku przez papa Juliusza I (biskupa Rzymu). Można powiedzieć, ze to jemu zawdzięczamy fajrant w robocie oraz stawkę weekendową za ten dzień pracy xD

Jedno słowo - PIEROGI. Może nie jest to jakaś ciekawostka powszechna ale moja prywatna ponieważ u mnie, od pewnego czasu, na świętach zawsze na stole są PIEROGI. Walić kluski z makiem i sałatki warzywne - PIEROGI. Wielkie, ciężkie misy wypełnione po brzegi PIEROGAMI XD Oczywiście wszystko lepione dzień przed lub w trakcie święta. Jeżeli myślicie że rozmowy o polityce z wujkiem staszkiem po lufie są niewygodne to nigdy nie debatowałeś nad tym, jak grubo wałkować ciasto na pierogi i czemu tak mało/dużo farszu dajesz skoro jest jeszcze tyle ciasta. Po takim świętowaniu przypominasz finalnie szczęśliwą skwarkę bożą i myślę, że to jest właśnie ważne. Naturalnie jabłecznik na deser

POSTAĆ: Sugiyama Nobuo
ZADANIE: 1

Jestem z podlaskiego, więc rzucę kilkoma wigilijnymi rzeczami, których być może nie słyszeliście albo których się u Was nie praktykuje:
– jednym z typowych dań wigilijnych na słodko jest kutia – zwyczajowo robiona jest z obtłuczonej pszenicy, ziaren maku, słodu, miodu, bakalii: różnorakich orzechów, rodzynek i innych dodatków. Teraz używa się także kawałków kandyzowanej skórki pomarańczy albo migdałów,
– u mnie się tego nie stosowało, ale słyszałem o zasadzie wieku – najpierw zasiadają do stołu najstarsi, później młodsi. Wierzy się, że w tej samej kolejności domownicy będą umierać,
– w niektórych rejonach Podlasia zachował się zwyczaj ustawiania resztek wieczerzy koło pieca oraz posypywaniem ławy popiołem. Rano po śladach odgaduje się kto i czy w ogóle przyszedł w nocy,
– co do zwierząt przemawiających ludzkim głosem... słyszałem, że gospodarze chodzą do stajni, żeby posłuchać bydła, które rzekomo miało rozmawiać o ich nadchodzącej śmierci.