Nigdy nie śpię. Co ci chodzi po głowie, Ye?

Czekałeś? Musiałem znaleźć zapasy. I wina, i lodu.

Twoje zdrowie, Ye Lian.

Ye. Masz urodziny. Jest dziesiąta w nocy. Co złego może się stać, nawet jeżeli upijesz się w sztok?

Naprawdę? 1/4?

W takim razie mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę z tego, że pijąc za moje zdrowie starczy Ci ta ledwie 1/4 kieliszka, ale jeżeli mnie przypadło wypicie za Twoje... to obydwoje wiemy, że i tak działam bardzo stopniowo. Dżentelmeńsko wybrałem cienkie szkło zamiast dziesięciolitrowego wiadra.

Oh. Właśnie. Co do zdrowia. Jak Twoje płuca, Ye? Co sobie pomyślałeś przy zdmuchiwaniu świeczek?

Rany. Wiedziałem, że masz silną wolę, ale dwa i pół roku? Mam nadzieję, że to europejskie czerwone wino było warte czekania na taką okazję. Dziś przecież nie ma miejsca na błędy, Ye. Chociaż... cały czas nie mogę uwierzyć, że ledwie rok dzieli Cię od zmiany przodującej liczby. Tak szczerze, co sądzisz o 3? Pół życia wydawałeś się kimś, kto preferuje wyłącznie 1 - co najwidoczniej było symbolem Ciebie jako samotnika. W końcu nastała era, gdy 2 zdominowała Twoją codzienność. Do teraz uwielbiam myśl, że stanowiliśmy idealną parę towarzyszy. Bądźmy szczerzy: to były najlepsze lata, nawet jeżeli raz na jakiś czas zakrapiałeś je choyą (na litość bogów, nie znam nikogo innego, kto lubi śliwkowe likiery). Sądzisz, że przekraczając ten magiczny moment trzydziestki coś w Twoim życiu również ulegnie zmianie? Może to chwila, gdy będziesz mieć na karku nie jedną, a dwie osoby, by zachować normę?

Keiyaku suru?

Skąd myśl, że w ogóle je straciłem? I jakim cudem znasz takie terminy?

Poza tym... ja, jedynką? Proszę Cię, Ye. Zawsze symbolizowałem liczbę 2. Zawsze miałem nią być, choć znalezienie kompletu faktycznie trwało dłuższą chwilę i może dlatego aż do pierwszego spotkania z Tobą uparłem się, że czegoś mi brakuje - jakbym szukał igły w sianie i nie mógł z tego zrezygnować, bo jak bez niej zaszyć wszystkie rany, od których człowiek z każdym kolejnym rokiem słabnie coraz bardziej? Ale po tym, gdy dokonałem niemożliwego, gdy wymyśliłem Sensō, gdy przydzielono nas do jednego oddziału, gdy wreszcie zacząłeś przychodzić do mojego mieszkania i dzielić się swoim wolnym czasem, wszystko wskoczyło na prawidłowe miejsce. Może ten wypadek nie miał być przypadkiem. Gdyby wziąć pod uwagę okoliczności... cholera. Ty o wszystkim wiesz, racja? Cały czas wiedziałeś. A skoro tak, to zdajesz sobie też sprawę z tego, że nieważne ile kwiatów przyniesiesz na grób w rocznicę urodzin, moje cyfry fizycznie nigdy się nie zmienią. Na płycie, czegokolwiek nie zrobisz, zawsze z przodu będzie 2. To trochę żenujące, chociaż nigdy nie sądziłem inaczej. Jesteś częścią mnie, Ye. Zostałeś mi już tylko Ty.