POŁĄCZENIE Z: Liàn'ài

01:15

— Tak... znaczy nie. — I bardziej stanowczo: — Nie. — Zabrzęczała odstawiana na stolik szklanka. A zaraz po niej napłynęło głębokie westchnięcie — najpewniej towarzyszyło mu przytknięcie palców do nasady nosa. — Cholera, Shin'ya. Nie chodzi mi o Seiwe. Tę sprawę również będziesz musiał mi wyjaśnić, ale zadzwoniłem z innego powodu. Chcę wiedzieć, kogo spotkałeś w rezydencji — pauza. — W pokoju — sprecyzował ostatecznie ciszej; niczym nauczyciel dający konspiracyjną podpowiedź przepytywanemu przy biurku uczniowi.

POŁĄCZENIE Z: Xīn'ài

01:31

Shibę Ookamiego. Poznaliście go w tunelach, panie władzo.

[ w okraszony drzemką ton wdarło się odrobinę rozbawienia; niemal tłumionego przez cierpliwą powagę kogoś, kto dobrze wie, do czego zmierza temat, choć dopiero zaczyna łączyć kropki; wciąż na granicy jawy i snu; ]

I być może kogoś jeszcze. Świat jest mały, mniejszy niż twoja potrzeba kontroli sytuacji. Kisara? Chyba tak. Ładne nazwisko.

[ parsknął; ]

Nie tylko ono. Odezwała się do mnie w sprawie, o której rozmawialiśmy?

POŁĄCZENIE Z: Liàn'ài

02:14

Nie odpowiedział od razu. Chyba wstał. Było słychać kilka pierwszych kroków. — To imię. Możesz przestać sobie żartować? — Ton, choć nadal stateczny, wydawał się zadrzeć przy ostatnich sylabach. — Rozmawialiśmy o tym, Shin'ya. Wiesz, jaki był warunek. Powinienem go znów przytoczyć? — Pogłos stąpających po panelach bosych stóp. — Poznajesz obcych ludzi. Nic o nich nie wiesz, a w ledwie parę chwil wchodzisz z nimi na taki stopień znajomości, że nie widzisz problemu w zalecaniu się i dzieleniu naszym sekretem. Nie odezwał się — podkreślił — do ciebie, a do mnie. Zmuszasz mnie do kłamania, uciekania od niewygodnych pytań. Nikt by ich nie zadawał, gdyby nie miał podstaw.

POŁĄCZENIE Z: Xīn'ài

02:52

[ w słuchawce nie zapanowała cisza; zamiast niej rozległ się nagły, krótki chichot; ]

To facet? Kurwa...

[ odetchnął; ]

Widzę, że z imponującą grą aktorską. I wyobraźnią. Bo nie. Nie podzieliłbym się ani Tobą, ani sekretem za który byłbyś w stanie mnie zamordować z zimną krwią.

[ po drugiej stronie połączenia zaszeleścił materiał poduszki, być może przekrzywił głowę w kierunku telefonu, przyciskając go nieco do tkaniny pod sobą; ]

Powiedziałem, że się z Tobą umawiam, Ye. Ale rozmawialiśmy o remontach, więc wszystko kręciło się wokół nich. Sądzisz, że choć raz padło, że z Tobą sypiam? Albo że się spotykamy na randki? Musiałem jakoś wybrnąć z tego, dlaczego byłem widziany przy twoim mieszkaniu, więc wymyśliłem coś związanego z moją pracą. Brzmiało naturalnie. I sensownie. Tak mi się wydaje. Formalnie ani razu nie skłamałem, ale też ani razu nie padło, że umawiam się z Tobą akurat pod takim kątem. Ja gadałem o robieniu przemeblowania w mieszkaniu, kiedy on wyobrażał sobie przemeblowanie w twoim życiu. Dopowiedział sobie co chciał.

[ dało się wyczuć uśmiech w głoskach; ]

Jesteś zły, bo gość zrozumiał wszystko pod własne widzimisię? Zresztą... aż takie to wkurzające, że mógł tak założyć jakiś random?

POŁĄCZENIE Z: Liàn'ài

05:45

W pewnym momencie odgłos stawianych kroków ucichł. Głośnik zaszeleścił, podpowiadając, że trzymający urządzenie mężczyzna musiał rozluźnić skamieniały chwyt palców. Napięcie zastąpił cichy oddech; wibrowało w nim tłumione, niewywietrzone poddenerwowanie. Usiadł na łóżku; materac kształtował się pod napierającym ciałem. Z pewnością przytknął dłoń do czoła i osłonił oczy; dotykał opuszkami kości policzkowych. Kąciki ust w takich sytuacjach zawsze stawały się miększe. — Shin'ya. — Jego imię nie brzmiało jak wyrzut, bardziej jak lekarstwo. — Nie mam pojęcia, jak potrafisz mówić te wszystkie rzeczy, brzmiąc, jakbyś opowiadał o przygotowywanej z rana jajecznicy. — Plecy Ye Liana musiały przywrzeć do czystego prześcieradła, ale długo milczał. Nie potrafił rozmawiać na tak otwarte tematy. — Kisara nie jest nikim przypadkowym, zresztą — usta wydały z siebie cichy wilgotny dźwięk — to nie tak, że ta myśl mnie przeraża, bo sama kiełkująca w ludzkim umyśle nie jest żadnym potwierdzeniem. Ale słowa są już jakąś deklaracją — mówił zdecydowanie za wolno, jakby pierwszy raz od dawien dawna musiał zastanawiać się nad tym, co zamierza powiedzieć. — Mógł coś przeinaczyć. — stwierdził po namyśle. — Miewał epizody, w których starał się swatać mnie z każdym, kto ośmielił stanąć na mojej drodze. Na celowniku znalazł się nawet bogu ducha winien listonosz wtykający ulotkę w drzwi. — Łatwo było wyobrazić sobie, jak mężczyzna przymyka oczy. — Zawsze uważał, że tracę wiele okazji. — Zasłuchał się w szelestach i miarowych oddechach dobiegających z drugiej linii. — Kiedy mi o tym powiedział, brzmiało jakbyś przyznał przed nim otwarcie, że jestem Twoim chłopakiem. — W tej samej chwili gdzieś w oddali — ale wystarczająco głośno — rozległo się nerwowe pukanie do drzwi. Shin'ya mógł zarejestrować, jak mężczyzna podnosi się z materaca. Chwilę nic nie mówił, najpewniej spoglądał w kierunku dźwięku. Potem krótko odchrząknął, przyjmując swój znany formalny ton. — W każdym razie muszę kończyć. Staraj się więcej nie dawać innym powodów do domysłów. — I dodane wedle ich umowy: — Odezwę się.

ZAKOŃCZONE POŁĄCZENIE Z: Liàn'ài

CZAS TRWANIA 07:33